AKP oyları geriliyor

Ortalık toz dumanken bir kamuoyu araştırması yayımlandı.
Vatan gazetesinin araştırmasına göre, AKP inişte... Yüzde 36 dolaylarında.
CHP ise tırmanışa geçmiş... Yüzde 24...
MHP de yüzde 16'yı aşmış.
Bu araştırmalara göre seçim sandıkları kurulsa, CHP ve MHP oylarının toplam oranı AKP'yi geçiyor.
Seçim sistemine göre, belki AKP gene tek başına iktidar olabilir.
"Hamdolsun" diyebilir.
Ama... Çok eğreti bir iktidar çoğunluğu olur bu.
İktidar yıllarında yıpranma süreci doğaldır.
Fakat... Daha birkaç ay önce AKP oyları yüzde 60'a doğru yükselişte görünüyordu.
Ekonomik krizle birlikte "AKP'nin tökezlediği" söylenebilir.
AKP iktidarı krizi iyi yönetemedi.
Uzun süre "görmezden geldi."
Uyarılara öfkelendi.
Uyaranları azarladı.
"Dünyadaki krizin Türkiye'ye etkisinin olmayacağını" iddia etti. "Hamdolsun" denildi. "Bize dokunmaz, teğet geçer" gibi kimsenin inanmadığı söylemlerle kuşkuları daha da derinleştirdi.
Bu tavır "İktidar daha krizi bile göremiyorken nasıl önlem üretecek ve uygulayacak?" kaygılarıyla güvensizlik psikolojisini yaydı.
"IMF'nin bir güvenlik çıpası oluşturacağı" yolundaki çağrılara "Ümüğümüzü sıkacaklarsa, kusura bakmasınlar, anlaşmayız" gibi, dinleyenlerde tüm tahammül sınırlarını zorlayan tansiyon yükselmelerine neden oldu.
Sonra... Tüm bu söylemler sanki bir başka ülkenin iktidarına ve liderine aitmişçesine geri adımlar birbiri ardına atılmaya başlandı.
"- Kriz ülkemizi de vurabilir... Ekonomi küçülebilir... Hane halkı toplamında işsizlik görülebilir... Bankalardaki mevduatın tamamına devlet garantisi verebiliriz... Dış borçlanmalara da devlet garantisi uygulanabilir."
Bu "U" dönüşleri, "domino taşları" etkisiyle AKP'yi taşıyan sütunları birbiri ardına sarsmış ve devirmiş olmalı.
En önemlisi, güvensizlik psikolojisinin oluşması ve yayılması...
Bunlar olurken, ayrılıkçı terör manzaraları da AKP fotoğrafındaki renkleri solduruyor.

OBAMA'NIN SİHİRLİ HALISI 

Obama'nın bakan adayları konuşuluyor.
Nasıl da pırıltılı kariyer öyküleri var.
Amerika'nın "sarmaşık ligi" diye anılan en köklü üniversitelerinden diploma almışlar.
Master ya da doktora yapmışlar.
Köklü üniversitelerde ders veriyorlar. Büyük düşünce ve araştırma kurumlarında görev yapmaktalar.
Dışişleri'nde ve diğer alanlarda önemli deneyim birikimleri var.
Onları aday olarak saptayan da Obama'nın çok güvendiği 3 kişilik bir çalışma grubu.
Üçü de yukarıda sıraladığım kalitelere sahip.
Zaten Obama da "sarmaşık ligi"nden, Harvard mezunu.
Illinois Senatörü iken üniversitede anayasa dersi veriyordu.
Yani başkanlık kampanyası için düğmeye basılıncaya kadar.
Eşi de Harvard mezunu, başarılı bir avukat.
İnsan haklarına dayalı demokrasi ile hukuk örtüştüğü oranda başarı çizgisi yükselişe geçer.
Bir hukukçu ve insan hakları savunucusu olarak Obama umut veriyor.
ABD başkanları arasında en entelektüel olanlardan biri.
Belki ilk 3 arasında.
Clinton da onlardan biriydi.
"Entelektüel ve hukukçu olmak ABD'yi yönetmek ve küresel lider olmanın garantisi" diye görülmeyebilir.
Ama... Clinton döneminde ABD'nin ekonomide en pırıltılı yıllarını yaşadığını, bunun çevre bilinciyle paralel götürüldüğünü, ABD imajının dünyada eski yıllara ve hele şu son 8 yıla göre çok daha iyi olduğunu anımsayalım.
Bu da bir referanstır.

Madalyonun Türkiye yüzü

Bir de şu son 8 yılda geçirilen iki seçim sonrası hükümetin oluşumunu, bakanların seçimini, onların seçimindeki ölçütleri, entelektüel birikimlerini, deneyimlerini hatırlayalım.
Bakan olduklarını TV haberlerinden öğrenenlerin ülkesidir Türkiye...
Bakanlıktan imzalı istifa mektuplarının önceden alındığı bir demokrasi vardır Türkiye'de...
Başbakan'ın, TC hükümeti bakanları için "Benim bakanlarım" deyimini kullandığı bir demokrasidir.
Kendi gibi düşünmeyenlerin, ülkesinden "Çek git" diye kovuldukları bir demokrasidir.
........................
"Bir rüyam var..."
Şu son 48 saatte ABD seçimlerinde ve sonrasında Amerika'da izlediklerimizin bir gün Türkiye'de de yaşanması.
Bunu görebilmek...