"Ayak takımı" doğruyu bulur!

sn sayin livaneli cok guzel yorumlamisiniz ama eksiginiz cok lufen duzetin sayin bas bakan ayklar bas olursa bu olaylar cozulmez tabiki bir devlet bir insan gibidir dogar buyur ve olur tarite olmeyen insan yoktur olmu hizlandirmak icin bir bedende hastalik olmasilazimki ecelideevvel olmesede olene kadarsurunsun ayallar basi dilemeze bas ayri beden ayi calisan bedenin mete polizmasi bozulur azmairler gi bi olur yani halki dusunen bir yonetici tandogana veya taksime cikma diyorsa cikma senin nasil kanun yonetmeligin tuzugun varsa devletin organinin basinin hakini devletini dusunmesilzzim taksimli yilari yasadim cenaze tasidim ogunlere donmemek icin acilari acitmayalim acilar yerini huzura biraksin huzulu bimemleket itiyorsak ayklar basa uymalidir ayaksiz bas olmaz o ayaklar kedilerini iyi bilirler sayin erdoganin sozlerini carpitmayin onun ayak dedigi halk degil halki galyana getirenler dukanlari yamaladip mili servete vede halka zaaznen ve bunu ustlenmiye ler dir diye dusunuyorum bede bitukum sosyal adalete inanan insanim insallah vatana milete zaval gelmez muasir medeniyete ulasir ve caga bas olmaliyiz diye dusunuyom saygilar tas yerinde aggirdir

Sayın Livanelli, Demokrasinin tarihine baktığımızda Eski Yunanda bile kadınlar ve köleler site halkının dışında kabul edildiklerinden halk (demos) kavramı toplumun tüm kesimlerini kapsamıyordu. O bakımdan ?demos? buna hak kazanmış homojen bir kitleydi. Bu homojen kitlenin sosyolojideki karşılığı ?cemaat? ?sınıf? ya da ?klan?dır. Cemaatin sosyolojik bir olgu olduğu yerde ise birey yerine cemaatin ortak ruhu, irade ve çıkarları söz konusudur. Dolayısıyla böyle bir uygulamada bireyin çıkarları yerine sitenin çıkarları önde geliyordu. Cumhuriyetle başlayan Türk demokrasisinde önceleri savaştan muzaffer olarak çıkmış bir ülkenin çıkarları gözetildi. Halkın bu yeni yönetime etkin katılabilmesi bir dizi devrimler yapılarak halk aydınlatıldı ve yeni haklara kavuştu. kırsal kesimde yaşayan ve Türkiye için üretim yapan Türk halkının yaşam yerleri nedeniyle diğerlerince horlanamayacağının altı Atatürk'ün ünlü "Köylü milletin efendisidir." sözüyle çizilmiştir. Çok partili sistem ve sonrasında gelinen tramvay demokrasisinde ise halk yerine partililer ve cemaatların çıkarları, demokrasinin haklar ve özgürlükler alanındaki zaaflarından yararlanılarak kollanmaya başlanmıştır. Siyasal islamın demokrasi içersinde faaliyetine izin verilince, yönetimi ele geçirme konusunda zaptedilmesi zor bir ihtirasa sahip tehlikeli bir din olan islamın, amaç için her yol mubahtır mantığı ile başlattığı uygulamalar görülmüştür. Toplumun kolayca yönlendirilebildiği medya çağında, "kendim için bir şey istiyosam namerdim." söylemi ile iktidarı ele geçirip, ülkenin tüm stratejik, sınai, mali, iletişim, yeraltı ve yer üstü kaynaklarını, ormanlarını satan, ülkesinin dış borçlarını kat kat artıran. Çalışanını, memurunu, emeklisini, sanayicisini, çiftçisini dışardan dikte ettirilen ekonomi, istihdam, tarım ve sosyal güvenlik politikaları ile hergün daha çok ezen. İş başına geçerken korumak ve yaşatmak için and içip namus sözü verdiği Cumhuriyetinin kanunları ve Anayasası ile ilgili sorunlarında, kendi yüksek yargısını etkilemek maksadıyla, AB ülkelerinden ve Komisyonlarından, AB politikacılarından ve ABD'den medet uman, kendileri lehine bildiri yayınlamaları için sipariş verenler, demokrasi ve halk kahramanı olarak gösterilmeye çalışılmaktadır.