|
KADIN, üstün sezisi ve malum zekásı ile neden erkeğe tutsak?
Neden acıları da, mutluluğu da yudum yudum erkeğin avucundan içmeyi bekliyor?
Bilek gücü olmadığından mı?
Yoksa becerileri mi yetmiyor?
Bence değil.
Tarih; cılız-güçsüz egemen erkeklerle dolu. Ya da günümüzde görüyorsunuzdur; dört bir yanımız eğemen ama aptal erkeklerle tıka-basa.
Kadını erkeğe tutsak eden yüreğidir.
Sevgi-şefkat-merhamet dolu o yüreği yüzünden, kadın acımasız ve baskın olamaz.
Yüreği izin vermez buna.
Bir de bakarsınız ki sevgisi-şefkati, kendi bileklerinde bir kelepçeye dönüşmüş kadının, o tutsak...
*
Önümdeki gazete sayfalarını çevirdikçe bu gerçek daha çok sırıtıyor yüzüme.
Yukarda sağ köşede bebeğini bağrına basmış, güzel ama hüzünlü bir anne, altta kabalıkların fotoğrafları.
Bir cenaze töreni...
En önde Güldünya'nın tabutu, arkasında devlet yetkilileri, aşiret ağaları, iki binden fazla erkek.
Öldürdükleri Güldünya'yı gömüyorlar.
Ben, suratı üzgünmüş gibi olsa da, o erkeklerin ‘‘erkekliğin’’ kanıtlanmasından hoşnut olduklarını seziyorum.
Güldünya'yı böyle bağırlarına basmalarının nedeni; onun artık ölü olması...
Bu neyin töreni?
Sanki zaferin...
Erkekler dünyasında, Güldünya'yı öldüren kardeşlerine birer kahraman muamelesi yapılacağından emin olmalısınız.
*
Güldünya'nın asıl ölüm nedeni ise:
İşte o yüreği...
Önce seven-güvenen, sonra bebeğinden kardeşlerine kadar hiç kimseye kıyamayan yüreği.
Yüreğini bir yana bıraksaydı, belki çıkacaktı işin içinden.
Ama kadınlar bunu yapamazlar.
İçlerinden ne anaçlığı, ne şefkati, ne sevgiyi çıkartıp bir yana bırakamazlar.
Ölürler de vazgeçmezler onlardan.
İşte böyle, kimi zaman yürekleri öldürür onları...
|
