Bilgisayarı olmadı.
Mustafa Kemal’in...
İnternete giremedi.
iPod’u olmadı.
Televizyon görmedi.
Çizgi film seyredemedi hiç.
Spider Man’i tanımadı mesela.
Legosu olmadı.
Futbol topu olmadı.
Basketbol oynayamadı.
Spor ayakkabı bile giyemedi.
Cep telefonu yoktu.
Kısa mesaj atamadı.
Hesap makinesi kullanamadı.
Anaokuluna gidemedi.
Okul servisine binemedi.
Atlıkarıncaya da...
Tommiks okuyamadı.
Kokulu silgisi yoktu.
Halbuki o da çocuktu...
Cola tadamadı.
Cips yiyemedi.
Beslenme çantası olmadı.
*
Çocukluk fotoğrafı yok.
İçime hicrandır...
Yaş günü bile yok.
Bilmiyoruz ne gün doğduğunu.
*
Bugün çocuklarımızın sahip olduğu hiçbir şeye sahip değildi, çocuk Mustafa Kemal...
Ama, hayalleri vardı.
Dünyada başka hiçbir milletin çocuklarında olmayan bir hediyeyi verdi, bizim çocuklarımıza... Yarın, 23 Nisan.
*
Boşverin, basmakalıp törenleri, bayat mesajları, ruhsuz konuşmaları, boşverin...
Hayalleri var mı çocuklarımızın?
Esaretten özgür bir millet yaratırken cephede bile kitap okumuş. Kısa yaşamında 3.300 civarında kitap okuduğu bilinir. Sonuç olarak arkasında bıraktığı cumhuriyet ve devrimler tesadüfen aklına gelmiş şeyler değildi.
vallaha çok güzel bir yazı olmuş mustafa kemal in ipodu yoktu evet ama taş gibi kanı vardı asil türk kanı helal olsun
imkansızlıklar içerisinde başarıyı elde etmiş bi lider ama bunca imkanlar içerisinde başarısızlığa koşan bi millet kolaycı ve hazırı sever olduk azmetme ve çaba harama duygusu kalmadı sanırım içimizde okumuyoruz,dinlemiyoruz, duyarsızız yazık bu güzel ülke atatürkün nesline layık olmalıydı olabilse keşke! yazılarınızı çok severek ve beyenerek takip eden bi ATATÜRK genci... teşekkürederim.