Demokrasi Üniversitelerde rafa kaldırıldı

Rektör atamaları turnusol kâğıdı gibi kim gerçek, kim sözde demokrat ortaya çıkardı. Sandığa saygı konusunda mangalda kül bırakmayan Gül ve Erdoğan ikilisi, bu atamalardan sonra, demokrasi konusunda yine aynı ses tonuyla konuşabilecekler mi?
Gül, rektör atamalarıyla birlikte yayımladığı demeçte, üniversitelerin farklılıkları barındırmasını ve aykırı görüşlerin dışlanmaması gerektiğini söyledi.
Peki ne yaptı? Başta ÜAK Başkanı Akaydın olmak üzere, yaptıklarını eleştirenleri, hem de sandıktan birinci çıkmalarına rağmen rektör olarak atamadı.
Şimdi Sayın Gül’e, Erdoğan’a, demokrasi konusunda mangalda kül bırakmayan yazar çizerlere ve sivil toplum örgütlerine sormak istiyoruz, siyasetçiler için olmazsa olmaz olarak gördüğümüz demokrasi, üniversitelerin elinden alınırken neden sessiz kalıyorsunuz? Yoksa onlar buna layık değiller mi?
Biz, daha önce de aynı tavrı ortaya koyduğumuz için şimdi gönül rahatlığıyla soruyoruz: Bu çifte standart niye? Rektör eşlerinin üzeri çizilirken, bakan yeğenleri, milletvekili adayları, can dostlar, sandıktan çıkmamalarına rağmen nasıl rektör olarak atanabiliyorlar?..

Tek ayaklı YÖK
Anayasa’ya göre, YÖK üçlü bir sacayağı üzerine oturuyordu. Üyelerden üçte birini cumhurbaşkanı, üçte birini hükümet, üçte birini de Üniversitelerarası Kurul belirliyor. Amaç, tek kutuplu bir YÖK yerine güçler dengesi oluşturmaktı.
Bu bugüne kadar böyle geldi. Ama şimdi gelinen nokta, Anayasa’nın öngördüğünün tam tersi.
Çankaya, hükümet ve Üniversitelerarası Kurul, hepsi tek elde toplandı. Artık AKP ne isterse o olacak. Zaten oluyor da. YÖK yasasını hazırlayan Doğramacı ve 12 Eylül Anayasası’nın mimarı Evren acaba günün birinde bu noktaya gelineceğini hiç mi düşünmediler! Peki bundan sonrası ne olur? Tek kutuplu bir üniversite, tek kutuplu bir siyasetten çok daha vahim sonuçlar doğurur. Araştırmanın, bilimin, aklın yerini başka şeyler alır. Gerisini de artık siz düşünün...

Çelik af diyor
Milli Eğitim Bakanı Çelik, üniversitelerden atılan öğrencilere af müjdesi vermiş. Bu kadarına da artık pes dedim. Çünkü, Çelik’in, “Affa karşıyım. Kesinlikle af söz konusu değil“ diye, en az 20 demeci var.
Ne oldu da fikir değiştirdi? Nedeni yerel seçimler olmasın? Eğer öyleyse eğitimci saygınlığını tümüyle yitirmiş olur ki, tıpkı birilerinin demokrasi konusunda artık daha temkinli konuşmaları gibi onun da eğitim konusunda artık on defa düşünüp fikrini öyle açıklaması gerekir.
Devlet adamlığı ve politikacılık sanki çok değişti. Eski devlet adamları ve politikacılar, bin defa düşünür bir defa konuşurdu. Söylediklerinin de arkasında dururlardı. Doğru neyse, her zaman oydu. Dün öyle, bugün böyle, yarın başka konuşmaz, sözleriyle çelişen icraatlarda bulunmazlardı. Ama ya bugün?..
Öğrenci affına karşı mıyız? Kesinlikle hayır. Çoktan çıkmalıydı. Üstelik af değil, yeni bir sınav hakkı.

Boğaziçi’nde devir teslim
Boğaziçi Üniversitesi’ndeki rektörlük devir teslim töreni, eski Rektör Ayşe Soysal’a methiye törenine dönüştü. Törende Boğaziçi ve Soysal öylesine övgü dolu sözlerle anlatıldı ki kafam karıştı.
Aklıma, peki madem öyle, böylesine mükemmel bir üniversite, böylesine mükemmel bir rektörü neden yeniden seçmedi sorusu geldi. Eski rektörün çocukluk, gençlik ve akademik yılları, fotoğraflarla tüm detaylarıyla sunulurken, yeni rektöre yönelik tek satırlık tanıtımın yapılmaması enteresandı.
Soysal, seçimi kaybedince adaylıktan feragat ettiğini açıklamış, bazı gazetelerde kendisini demokrasi kahramanı ilan etmişti.
Ama Çankaya’ya giden YÖK listesinde adı vardı. Meğerse resmen istifa etmeyi unutmuş! Ya Gül tekrar atasaydı? Ve bir anekdot daha: Yeni rektör, dekan olarak, eski rektörden randevu almak için tam bir ay beklemiş.
Rektör Kadri Özçaldıran ODTÜ mezunu ama sıkı bir Boğaziçili. Bir önceki Rektör Sabih Hoca da törendeydi. Göcek’te teknede, emekliliğin tadını çıkarıyormuş. Zaten başkası da yoktu. Salonun yarısı da boştu. 

Özetin özeti: Bir garip ülkeydik. Daha bir garip olduk...