BİR ilahiyatçı profesörün ‘Köpek olan eve melek girmez’ sözü hiç ummadığım ölçüde tartışılıyor.

Bu durumda bizim eve melekler giremiyordur.

Aslında zor durumdayım.

15 yıllık yaşlı ve hasta dostum Gorbi’yi, annesi belediye ekipleri tarafından öldürülünce kaçıp bizim eve sığınan ve evin kızı olan Çıtır’ı sokağa atamam.

Atarsam...

Köpeklerimiz gittiğine göre evimize giren melekler ‘ihanet ve merhametsizlikten’ bizi lanetlerler.

O profesör mutlaka saygın bir insandır.

Umarım meleklerin güzergáhını bilecek kadar da ilim-irfan sahibidir. Ama ben aydınlık yüzlü hocamız Mehmet Nuri Yılmaz, bir gerçek yüce insan Hüseyin Hatemi’nin itirazlarına inanıyorum.

Ve şu aşağıdaki soruyu soran Prof. Dr. Zekeriya Beyaz’ın söylediklerine:

‘Eve giren çıkandan sana ne?..’

*

Her evde bir köpek beslenen Fransa, İngiltere, Belçika gibi ülkelerde köpeklere rağmen her eve 30-40 bin dolar milli gelir giriyor.

Çocuk ölümleri sıfır...

İşsizlik sadece çalışmak istemeyenlere özgü.

Hane başına düşen süt, meyve, pirinç, şeker, yumurta, balık bizim ortalamanın 20 katı...

Yaş ortalaması 80-85...

İlaç, doktor sorunu çoktan çözülmüş...

Bizim İstanbul’da, İzmir’de dahi zengin ve varlıklı insanların evlerinde çoğunlukla birer köpekleri yok mu?

*

Günahtır...

Bir din adamı, Allah’ın yarattığı canlıların, açlığa-ölüme terk edileceklerini bile bile, böyle İslamiyet’te asla olmayan bir rivayeti (Mehmet Nuri Yılmaz Hoca’nın tespitidir) ortaya atmamalı.

Neyse...

Bizim evde bir melek var zaten.

Sabahları uykulu gözlerle kuşlara ekmek doğrayan, gece mahallenin kedilerine-köpeklerine yemeklerini götürüp dağıtan, bir tek insanı incittiğine tanık olmadığım gibi, bir tek canlının canı yandığında dahi oturup ağlayan...

O ve köpekler-kediler-kuşlar geldikten sonra evimizin bereketinin arttığına inandığım...

Bir melek var evimizde.