Orhan Pamuk'un Nobel aldığını öğrendiğiniz an yüreğinizin derinlerinde bir sevinç, bir coşku, bir mutlu heyecan duymadıysanız, Orhan Pamuk'u değil, kendinizi sorgulayın, derim size.. 

Ertekin'de oturuyorduk, NTV yayını kesip haberi verdiğinde.. Zıplasam, cam tavanı parçalardım herhalde.. Öyle sevindim, öyle gurur duydum, öyle mutlu oldum.. 

Bir Türkün Nobel alması tarihtir.. Genç Cumhuriyet'in en parlak sayfalarından biridir, belki de birincisi.. 

Bir Türkün, Türkçe yazılmış romanları ile Nobel gibi, dünyanın en itibarlı ödülünü alması, bir başka Türkü nasıl etkilemez, nasıl duygulandırmaz, bunu anlamam zor.. 

Bu ödülün, dünyada ülkem ve insanım adına ne anlama geldiğini çok iyi bildiğim için sevincim daha da katlanıyor. 

Orhan Pamuk hakkındaki genel ve güncel görüşlerimi bu sütunların devamlı okurları iyi bilirler. 

İnsan olarak severim. Ekranlardaki o soğuk görünüşünün aksine çok sıcak kanlı, çok cana yakın bir insan.. Beş dakika bir arada olun, ısınıyorsunuz.. İçinizi ısıtıyor. Hoş ve sempatik bir delikanlı.. 

Romancılığı.. Bana göre değil.. Kara Kitap'tan başlayarak kaç kez okumaya teşebbüs ettim.. Gitmedi.. Birkaç gün sonra tekrar başladım.. Gene gitmedi.. Sonra bir daha.. Bir daha.. Olmadı.. Pamuk üslubu bana uymadı. En keyifle okuduğum ve bitirebildiğim Pamuk, Sabah'ta yayınlanan uzun öyküleri oldu. 

Şimdi bu Nobel'den sonra Kar'ı bir daha deneyeceğim.. 

Dün damat Fethi bizdeydi. Pamuk'u konuştuk doğal olarak.. 

"Amerikalı bir dosta bir Türk romanı hediye etmek istedim. Kar vardı, İngilizce.. Verdim.. Bir hafta sonra Amerika'dan telefon etti, 'Bana Orhan Pamuk'un bütün eserlerini gönder' dedi, adam" diye anlattı. 

Fikirlerine ise fena halde kızarım..
Bunların hepsi bir yana.. 

Sev, sevme.. Kız, deli ol, alkışla.. Fark etmez.. Bir Türk'ün Nobel alması, dünya çapında bir olaydır.. Türkiye'nin, Türk'ün ve Türkçenin zaferidir. 

"Orhan Pamuk Nobel aldığında sevinmediyseniz, Pamuk'u değil, kendinizi sorgulayın" deyişim bundandır.