ERGENEKON’DA HALKIN BİLMEDİĞİ O GERÇEK

Ergenekon’un ikinci iddianamesi nihayet mahkemeye sunuldu.

Bilgilere doğrudan ulaşabilen(!) bir - iki gazetede haber yapılmasına rağmen; iddianame henüz mahkeme tarafından kabul edilip avukatlara dağıtılmadığı için, kamuoyu, henüz iddianamenin detaylarını öğrenebilmiş değil.

Ancak şu da bir gerçek ki; davaya bakan 13. Ağır Ceza Mahkemesi hakimlerinin işi çok zor…

Çünkü savcılar her iki Ergenekon iddianamesini de çok farklı bir “yöntemle” hazırladılar!

* * *

Temel hukuk bilgisine sahip olanlar çok iyi bilirler ki, savcılık bir suçu soruştururken, o suçun maddi ve manevi unsurlarının oluşmuş olduğuna dair delilleri iddianameye koyarak iddiasını ispatlamaya çalışır.

Buna hukukta “beyyine külfeti” (ispat yükümlülüğü) denir.

Ceza hukukunda beyyine külfeti suçlayan ve suçlanan üzerinde bölüştürülmüştür.

Yani; iddia eden (savcılık) delilleriyle suçlananın bu suçu işlediğini; suçlanan (sanık) da kendi delillerini ortaya koyarak masum olduğunu mahkeme huzurunda ispatlamaya çalışır.

Burada dikkat edilecek en önemli husus, mahkemenin en kısa yoldan ve doğru bir karar verebilmesini sağlamak için, suçla ilgili olmayan detayların iddianamede veya savunmada yer almamasıdır.

* * *

Oysa her iki Ergenekon iddianamesinin tekniğine bakıldığında; bu temel kuralın uygulanmadığı görülmektedir.

Suçla ilgisi olsun veya olmasın, elde edilen her doküman doğrudan iddianamenin içine konduğu gibi; ifade alma yönteminde de savcılık yeni ve alışılmadık bir yöntem denemiştir:

Savcılık ifadeleri “polis tarzında” alınmış ve hiçbir ayıklama yapılmadan iddianameye aynen konmuştur.

* * *

Şöyle ki; polisin, terör ve organize suç örgütü mensuplarının ifadelerini alırken uyguladığı mülakat yöntemi biraz daha farklıdır:

Kişiye suçlamayla ilgisi olmayan her detay da sorulur.

Burada amaç, o suç örgütüyle ilgili istihbarat bilgisi toplamak ve ileride işe yarayacak bir arşiv oluşturmaktır.

Polis gözaltındaki kişiye; üzerine atılı suçla ilgisi olmasa bile; “bu kişiyle neden görüştün?”, “nereden tanışıyorsun?”, “şu telefon konuşmasında geçen ifadelerinle neyi kastettin?” gibi sorular yöneltip; aldığı cevaplarla kendi arşivini genişletebilir.

Ancak; suçla ilgisi olmayan hiçbir bilgi savcılığa, dolayısıyla mahkemeye gitmez!

Bun mülakatlarda elde edilen bilgiler “istihbarat notu” olarak o örgütün polis dosyasına konur.

* * *

Ergenekon soruşturmasında savcılığın her zaman yapıldığı gibi doğrudan suçla ilgili konularda ifade almak yerine; polis gibi “istihbarata yönelik” bilgi elde etme amacıyla ifadeler alması ve bunları doğrudan iddianameye de koyması ; Türkiye’de şimdiye kadar görülmedik bir yöntemdir.

Asli görevleri belgeleri tek tek inceleyerek bir suç örgütünü deşifre etmek değil, deşifre edilmiş örgütün üyelerini ortaya konan deliller ve yapılan savunmalar doğrultusunda yargılamak olan 13. Ağır Ceza Mahkemesi üyeleri, yargılama sürecini çok uzatacak olan böyle bir iddianame hazırlama tekniği karşısında kafalarını kaşıyıp, şöyle düşünmüş olabilirler:

“Haydi bakalım; ayıkla pirincin taşını!”