SİZ, KIZILTEPE'Yİ TERÖRDEN İBARET Mİ SANIYORSUNUZ?

Geçtiğimiz günlerde 2 günlük bir Mardin seyahati yaptık.

Benim bu Mardin’e 4’üncü gidişim...

Her seferinde gerçekten mutlu ve hafızamda biraz daha fazla kazınarak bir geri dönüş yapmışımdır.

Bu kez de öyle oldu.

Diyarbakır’dan yaklaşık 1.5 saat sonra varılan Mardin, sanki bir zaman tüneline girmişçesine Güneydoğu’nun çok farklı bir şehri.

Hatta dünyanın çok farklı bir şehri...

Tarih, bu kentin adı sanki.

Deyrul-Zafaran Manastırı, Güneş Tapınağı, Mor Gabriel Kilisesi ve daha nice tarihi yapıtlarıyla...

Kendinizi bir masal ülkesinde sanıyorsunuz.

Üstelik bu şehrin halkına da, dünyadaki etnik kökenli kargaşanın tümden sona ermesi için bir rol model olarak bakılmalı.

Neden mi?

Çünkü Kürdü, Arap’ı, Süryani’si ve Türk’ü burada yüzyıllardır hep bir arada yaşamakta.

Söylenildiği gibi, hakikaten, dinlerin ve dillerin buluştuğu ve kardeşçe yaşamayı öğrenmiş, bir coğrafya burası.

Buna öyle çok şahit oldum ki...

Mesela bu son gezide rehberimiz Mehmet Kürt, şoförümüz Cesur Arap, Mor Gabriel’de bize son derece nezaketli davranan genç çocuklar ise Süryani...

Alaylı Kürt rehber Mehmet, Midyat’taki Mor Gabriel’e gitmek için, panikle ekibi toparlamaya çalışıyor. “Saat 17.00’de ibadetleri var, rahatsız etmeyelim, bizi bekliyorlar” diyor.

Bulduğu her fırsatta, namaz kılmak için ortadan kaybolan şoförümüz Cesur, Hıristiyan olan Süryanilerin şarkı söyleyerek ibadet yapmasına bir anlam veremediğini söylese de, o da Mehmet gibi tedirgin. “İbadetlerinden önce yetişmek için habire önündeki araçları solluyor...

Yol boyunca sağlı sollu bir yeşil denizi sanki...

Öylesine doyumsuz ki, manzara...

Arada bir sırtlarında silahlarıyla köy korucuları çıkıyor karşımıza.

Anlam veremiyorum; “Bu kadar güzel ve insanların kardeşçe yaşamayı yüzyıllar önce öğrendiği bu örnek coğrafyada, ‘korucu’ denen bu insanların sırtları neden silahlı?” diye sorguluyorum kendi kendime...

Akşam oteldeyiz ve beni ‘Mehmet Bedii’ isimli bir şahısla tanıştırıyor rehberimiz Mehmet.

Kızıltepe Halk Eğitim Merkezi Müdürü imiş.

Bu adam çok önemli biri

Çünkü tarihte ilk kez Kızıltepe’nin kitabını yazan eski bir öğretmen.

‘Ve Kızıltepe’ isimli kitap için 5 yılını harcamış.

Dağ bayır, dere, tepe dolaşıp, 100’den fazla köyü tek tek ziyaret etmiş, fotoğraflamış, tarihini araştırıp kaleme almış.

Bu da yetmemiş, kitaptan elde ettiği tüm geliri, üniversitede okuyan gençlere burs olarak bağışlamış.

“İçim yanıyor Volkan Bey” diyor. “Nüfusu Mardin’den kalabalık, tarihi bir o kadar eski bu ilçenin adının, ‘terörle’ anılması beni kahrediyor” diyor ve ağzımı açık bırakan şu hikayeyi anlatıyor:

“Benim çocukluğumda, Türk’ü, Kürdü, Arap’ı ve Çeçen’inin bir arada yaşadığı bir yerdi Kızıltepe. Evet ‘Çeçenler’ de bizim orada ağırlıktaydı. İnanın herkes kendi dilini konuşur, biri diğerinin dilini pek bilmezdi. Ama sokakta ortak konuştuğumuz dil Türkçe’ydi.
Sene 1974’e gelindiğinde, Kıbrıs Barış Harekatı başladı. Bizim Kızıltepe Askerlik Şubesi önünde, hayatım boyunca unutamayacağım ve günlerce devam eden uzun kuyruklar oluştu. Eli silah tutan hemen herkes, gönüllü olarak askere gitmek için işini gücünü bırakıp, kuyruğa girdi. Esnaf olan babam da, Kıbrıs’a gidememenin verdiği sıkıntıyı, sonunda biriktirdiği parasını bağışlayarak giderdi. ‘Ben gidip faydalı olamadım, inşallah param faydalı olur’ diyerek, hatırı sayılır bir bağışta bulundu. İşte Kızıltepe aslında böyle bir yer. Ama şimdi ‘Kızıltepe’ dendiğinde, insanların aklına ‘terör’ geliyor. Bu da en çok bize zarar veriyor. ”

Evet gerçekten bu imaj, en büyük zararı Kızıltepeliye veriyor.

Bu ilçe, Mardin’e 10 dakika mesafede.

Üstelik havalimanı da bu ilçede

Gezilip, görülmesi gereken birçok yeri var. Ama insanlar sadece tabelasını görüp, Mardin’e devam ediyor.

Bu öyle acı bir durum ki...

Anlamanız için orada yaşamanız gerek.

Bir zamanlar, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin Turizm Bakanı ile yaptığım röportaj esnasında, “Bizim ülkemizi en az bilen ülke Türkiye. KKTC, hem turist, hem de turizm yatırımcısı için öyle cazip imkanlar sunuyor ki, ama insanlar ‘KKTC’ adını ‘Rum sorunu’ ile özleşleştirdiğinden, çıkan haberler okunmuyor bile. Kimselere kendimizi tanıtamıyoruz. Bu imajı bir türlü yıkamıyoruz” diye dert yanmıştı.

İşte Kızıltepe’nin durumu da bu.

Ellerinden öperim değerli hocam.

Sadece ‘etnik köken’ üzerinden ucuz siyaset yaparak, aslında bölgeye zarar verenler senden ders almalı.

Sen zor olanı başardın ama konuşmamızda da söylediğim gibi yolun başındasın henüz. Şimdi çok daha büyük bir savaş bekliyor seni. Bu kötü yaftayı koparıp atmak için, bir seferberlik başlatmalısın. Kızıltepe halkını top yekun örgütleyip, harekete geçirmelisin.

Ve bu zor seferinde, İstanbul’daki bir dostun olarak yanındayım.

Ben inanıyorum ki, bunu da başaracaksın.

Ve bir söz de siz Kızıltepe’nin güzel insanlarına...

Belki birçoğunuz 1974’te asker olamadınız ama, işte önünüzde bir fırsat daha var. Hadi verin Mehmet Bedi hocanızla omuz omuza, çıkın sefere.

O zor zaferi kazanıp, dikin hak ettiğiniz bayrağı Kızıltepe’ye.