TURHAN ÇÖMEZ DE KENTHABER'E KONUŞTU

22. Dönem’de Ak Parti ile, Balıkesir Milletvekili olarak Meclis’e girdi ve bize göre partinin en sert muhalifi, kendisine göre ‘doğrucusu’ oldu. Kimi zaman gece yarısı çocuk yuvalarını bastı, kimi zaman uyuşturucu çetelerinin peşine takıldı. Kimi zaman partisinin Genel Başkanı, kimi zaman da bakanları ile ters düştü ve Türkiye onu siyasetin asi çocuğu olarak tanıdı. 

Kendi söylemine göre Ak Parti’deki misyonunu tamamlayarak, 22 Temmuz’da aktif siyasetten çekildi.

Peki şimdi nerede ve yapıyor? Yeni kurulan ‘Ankara Enstitüsü’, kendisi gibi aynı tarihte aktif siyasete veda eden Abdüllatif Şener’le yeni bir partinin çekirdeğini mi oluşturuyor?

İşte o Operatör Dr. Turhan Çömez, Kenthaber’e geldi ve Ak Parti’nin kapatılması ile ilgili davadan, türbana, geçmişteki yaptıklarından Türkiye’nin geleceğine ve kendi yol haritasına kadar tüm bilinmeyenleri Genel Yayın Yönetmeni Volkan Özsoy’a anlattı.

-Gündem bu olduğu için, Ak Parti ile ilgili davadan başlayalım. Sizce bu süreç nasıl yaşanacak? 

Türkiye’de gündem çok hızlı değişiyor ve gelişiyor. Ne yazık ki son yaşananlardan sonra ülkenin önündeki dönemin çok istikrarlı ve olumlu olduğunu söyleyemeyeceğim. Açılan bu dava ile Türkiye yeni bir sürece girmiştir. Olayın sonuçları ile ilgili de çok boyutlu bir değerlendirme yapma mecburiyetimiz var. Ancak bu dava nasıl sonuçlanırsa sonuçlansın, bazı olumsuzlukları tetikleyecektir. AKP’nin kapatılması ve bazı siyasilerin yasak alması başka gelişmeleri, davanın düşmesi başka gelişmeleri.getirecek.

Ancak, siyasi partilerin hesabını millete vermesi, özürlerini ve yanlışlarının karşılıklarını sandıkta alması en doğru olandır.Türkiye’de laik sosyal hukuk düzeni istediğimiz olgunlukta çalışmadığı ve çalıştırılmadığı için, bazı sorunlar ortaya çıkıyor ve bu sorunlar Türkiye’yi siyasi partiler mezarlığına çevirmiş durumda. Siyasal irade faturayı millete ödemeli. Doğrular milletçe takdir edilip, yanlışlar milletçe cezalandırılmalı. Ama sandıktan çıkmak, o iktidara denetlenemez, sorgulanamaz yetkisi de vermez. Bu temel argümanlardan hareket edersek, yaşanan sürecin sağlıklı olmadığına ve pek çok hatanın arka arkaya gelerek, Türkiye’ye bugün bedel ödetmeye başladığını ve bundan sonra da ödeteceğini ifade etmek isterim.

-Nedir bu ödenecek bedel?

Birincisi Türkiye’nin dış itibarı önemli ölçüde örselenmiştir. İktidarın yaptığı hataları ayrı tartışmak lazım., iktidara gelmiş bir siyasi partiye açılan davayı ayrı tartışmak gerek. Dünya kamuoyuna bu fotoğrafın karesi çok değişik renk tonlarıyla yansır. Türkiye’deki istikrar olgusu hırpalanmıştır.Var olduğu kabul edilen istikrarın bundan sonra çok kolay telaffuz edilemeyeceğini söylemek lazım ve bu istikrarsızlık, beraberinde pek çok olumsuz yansımayı da getirecektir. 

Hem iç piyasa hem dış piyasa ve yatırım açısından olumsuz etkilenecek. Bunun siyasal yansıması ve toplumsal karşılığı da önemlidir. Eğer iktidar eleştiri dozunu yükseltmeye devam eder ve tarzını kararlı bir şekilde sürdürürse, toplumda hak etmedik bir ayrıştırma süreci başlar. Bu da bir diğer sorun. Bunları alt alta koyduğunuzda, neresinden bakarsanız bakın, ortada ciddi bir problem vardır. 

Peki tersten baktığınızda bu iktidarın hiç mi bir sorumluluğu yok? Kuşkusuz iktidarı bu ülkede en çok eleştirenlerden biri benim. Ama bu dava ile demokrasinin kurum ve kurallarının örselenmemesi gerektiğini yine en yüksek sesle ilan eden benim ve iktidara şunu sormak lazım?

Geçtiğimiz dönem, Siyasi Partiler Yasası, Seçim Yasası’nı neden çıkarmadınız? Dokunulmazlıkları neden kaldırmadınız ve parti kapamayla ilgili Anayasa’nın 69. Maddesi’ni daha demokratik hale neden getirmediniz? Ki bunlar için bir programla karşılarına çıkıp, millete söz vermediniz mi?

Şimdi bu 4 konu son derece önemli. Maalesef iktidar, bu konuları bugün tartışmaya başladı.

Eğer bu ülkede dokunulmazlıklar kalkmış veya Avrupa standardında olmuş olsaydı, o taktirde yaşanan bu süreç başka şekilde cereyan eder ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı olaya, ‘laiklik karşıtı eylemlerin odağı haline gelmiş bir parti’ olarak bakmazdı.

Suçlaması gereken muhataplarının dokunulmazlıklarını kaldırarak, sorgulama yargılama zemini bulur, bu sayede onlar da yargı önünde aklanarak, mensubu bulundukları partinin suçlanmasına yol açmazdı.

Bunları bugüne kadar yapıp, doğru bir adım atmadınız. DTP’nin kapanma sürecinde bunları gündeme getirip, Anayasa değişikliğini tartışmadın, şimdi bunu gündeme getiriyorsun. O takdirde sen hissi davranıyor ve kendine dönük adım atıyorsun. Hoş ben birey olarak DTP gibi terör örgütünün siyasal uzantısı bir partinin siyaset yapmasına karşıyım.


-AK PARTİ İLE YOLLARIMIZ 22 TEMMUZ ÖNCESİNDE AYRILDI- 


-Bu eleştirilere bakarsak, Ak Parti ile yollarınız ayrılıyor değil mi? 

Ben AKP ile yollarımı 22 Temmuz öncesinde kamuoyuna bir mektup yazarak ayırdım. Ancak bu parti, tirajı komik bir şekilde bana bir soruşturma açarak, ‘kesin ihraç’ istemiyle Disiplin Kurulu’na sevk edildiğimi bildirdi. Bakın bana isnat edilen suçlara:

“Mayıs ayından sonra Türkiye’de terör eylemleri artacak. ABD ile oturup pazarlık yapın, Habur Sınır Kapısı’nı, İncirlik Üssü’nü tartışın ve ABD’nin işgal ettiği topraklarda terör örgütü ile ciddi yaptırımlar isteyin. Bunu yapmazsanız, Mayıs’tan sonra gelecek her şehit cenazesi için fatura ödersiniz” dedim. Bunların hepsi kayıtlarda var.

-DEVLETİN UÇAK VE HELİKOPTERİNİ KULLANMA!-

Ayrıca, “Türkiye’de kaçak akaryakıtın önüne geçip, tarımda kullanılan mazotu vatandaşa 1 YTL’ye verebilirsiniz” dedim. Bununla ilgili politik açılımlar ortaya koydum. Bunu Ak Parti suç unsuru kabul etmiş. Ardından Sayın Başbakan’ın siyasal gezilerinde devletin uçağını ve helikopterini kullanmaması gerektiğini, bunun siyasal ahlakla örtüşmediğini ifade etmişim. Türkiye’de demokrasi havarisi kesilen bir siyasi parti, bu anlattığım konularla ilgili beni partisinden ihraç etmek için disipline veriyor. Bunun neresi demokratik? Bu hangi anlayışın ürünü? 


-Başbakan sizi kenara çekip konuştu mu, sitemleri veya uyarıları oldu mu? 

Sayın Maliye Bakanı ile ilgili çok sert bir çıkışım olmuştu, bunun ardından kapalı kapılar ardında baş başa bir görüşme yaptık. Ancak o görüşmeden tatmin olmadığımı ve ikna olmadığımı söyledim. Ama bunun dışında yazdığım yüzlerce analiz, rapor, grupta ve mecliste yaptığım değerlendirme, soru önergesi, ifade, beyanat ve eleştiriye, partiden tek çağrı, “Sen ne biliyorsun? Bunu nasıl çözebiliriz?” diye bir tek satır cevap gelmedi.

-YENİ BİR PARTİ Mİ GELİYOR?-

-Peki Ankara Enstitüsü’ne gelelim. Neler yapacaksınız?

Bu Türkiye için alternatif projeler üreten gönüllü bir insiyatif. Bunun içerisinde, emekli diplomatlar, müsteşarlar, genel müdürler, STK temsilcileri, işadamları ile siyasi yelpazenin hem sağından, hem de solundan kişiler var. 100 kişilik bir kadroyuz biz. Bunlarla zaman zaman bir araya geliyor ve Türkiye’nin içinde bulunduğu durumları değerlendirip, çareler, çıkış yolları arıyoruz. Amacımız, Türkiye’nin daha müreffeh, daha aydınlık olması.

-Bu enstitü, Abdüllatif Şener-Turhan Çömez ikilisinin kuracağı yeni partinin temellerini mi oluşturuyor?

Tabi şimdilik bunu konuşmak için erken. Bizim inandığımız doğruluk, kalite, verimlilik, ahlak ve yurtseverlikte bir siyasal alan oluşur ya da oluşturulursa, biz o alanın içinde yer alırız.

-Kim oluşturacak bu alanı?

Konjonktür, kimi siyasal çabası ve çalışması olan çevreler oluşturabilir. Böyle bir alan oluşturulmazsa, bu sorumluluk bize düşer ve toplumdan böyle bir ihtiyaç geldiği takdirde, biz bu alanı oluşturacak tecrübeye, niyete, gayrete ve yüreğe sahibiz.

-Bu yeni oluşum AKP’ye karşı bir alternatif olabilecek mi?

Neden AKP? Bu ülkenin meselesi AKP değil ki. Bu ülkenin meselesi, doğrular-yanlışlar, -iyiler-kötüler, güzeller-çirkinler meselesi. Bunların çatışmasıdır. Olaya böyle bakmak lazım. Bizim siyasal duruşumuzda, tavrımızda bu zamana kadar AKP hiçbir zaman hedef olmadı.

Olaylara ne bireyler ne de kurumlar üzerinden bakarız. Tavırlar, düşünceler ve felsefeler üzerinden bakarız. Ama eğer yanlışlığın adresi AKP ise, eleştiri oklarımız AKP’ye, başka bir yer ise, oraya yönelir. Ama eğer doğruluğun, güzelliğin, iyiliğin adresi AKP ise, elinden tutar yüceltiriz. Bizim bu siyasal duruşumuz, inanıyorum ki, yarın Türkiye’nin ihtiyacı olduğu takdirde, bunu bütünüyle karşılayacak olgunlukta, donanımda ve kalitededir.

TAYYİP ERDOĞAN’A RAKİP BİR LİDER OLACAK MI?

-O zaman sorumu şöyle değiştireyim, bu oluşumun başında, Tayyip Erdoğan’a rakip olabilecek güçlü bir lider olacak mı?

Buna toplum karar verecek. Toplum içinde bulunduğu durumdan çıkmak kararlığı içinde arayışını samimi olarak sürdürüp, bu yürekli seslerin önünü açacaksa, bu ekip bu lider ve bu kadro yollara düşer. Ama hiç kimse elinde sihirli değneği olan birini beklemesin. Herkesin üzerine düşeni yapması şart. Millet bu azim ve kararlılık içindeyse bu duruma çare bulunacak.

SONBAHARDA BELİRGİNLEŞİR

-Bunun hayata geçmesi için ne kadar bir süre gerekiyor?

Bunu belirleyecek birçok faktör var. Dış konjonktür, küresel ekonomik sendrom, Türkiye’nin iç dinamikleri, ekonomisi, ülkenin siyaset mekanizmasında yaşanacak sorun veya aksaklıklar ile toplumun beklentileri önemli. Dolayısıyla bu sorunun karşılığı çok bilinmeyenli bir denklem. Ancak kanaatimi soracak olursanız, Türkiye bu durumu daha fazla devam ettiremez.

Mesela içinde bulunduğumuz ay, küresel dalgalanmadan etkilenmeye başlayacağız. Yaz döneminde yaşanacak siyasal, sosyo-ekonomik ve diğer sorunlar, Türkiye’de var olan sorunları biraz daha derinleştirecek. Sanıyorum sonbahar itibariyle bu ülkenin yeni bir siyasi nefes, çözüm arayışı belirgin hale gelecek. O zaman sanıyorum, bu ülkede siyaset yapmak isteyen yürekli kişiler ortaya çıkacak ve Türkiye’nin derdine talip olup, çözümleri ortaya koyacaktır.

-Ak Parti içinde bildiği doğruları söyleyen bir Turhan Çömez vardı ve mensubu olduğu siyasi partiden istifa etmeyip, parti içinde demokratik hakkını sonuna kadar kullanacağını her tarafta söylüyordu. Aradan geçen süre zarfında sizi ne etkiledi de bundan vazgeçip yeni bir oluşumun içinde bulunmaya karar verdiniz?

Ak Parti saflarında siyaset yapmamayı çok önceden kararlaştırmıştım. Ama benim siyasal ahlakım parti içinde mücadele vermeyi gerektiriyordu. Çünkü ben 3 Kasım seçimlerinde bu parti ile Parlamento’ya girdim. Bu nedenle doğrularım için son güne kadar orada kalmak gibi bir yükümlülüğüm vardı. Nitekim bunun bedelini de ödeyip, son güne kadar partinin içinde kaldım. Ama bugün itibariyle AKP’nin yeteneklerinin, donanımlarının, kudret ve kabiliyetinin, bu ülkenin sorunlarını çözmeye yetmeyeceğine inanıyorum.

-Ak Parti’nin, sizin gibi ‘aydın’ tabir edilen mensupları vitrine koyup, hayati kararların kemik kadro tarafından alındığı söyleniyor. Bu doğru mu?

Bu sadece AKP’nin sorunu değil ki. Tüm partilerin sorunu. Siyasi Partiler Yasası ve Seçim Yasası değişmediği takdirde, maalesef bu hazin durum devam edecektir. Bakın buna bir örnek vereyim:
22. Dönem’de AKP milletvekillerinin katıldığı Grup Toplantısı sayısı 200’ü geçmez. AKP’nin 350 civarında da milletvekili vardı. Bu süre içinde grupta milletvekili başına düşen konuşma süresi 1,5 dakikayı geçmez. Düşünebiliyor musunuz, siz, bölgenizden seçilip gelecek, bu süre zarfında sizi oraya gönderenlerin sorunlarına çareler arayacak, Parlamento’nun denetleme, yasama ve temsil fonksiyonunu icra edeceksiniz. Bu nasıl demokrasi?

Ben işte böyle bir ortamda başıma gelecekleri bile bile, çıkıp konuştum ve inandıklarımı söyledim. “Ben grubun içinde siyaset yaparak, görüşlerimi açıklama fırsatı bulamıyorum” diye de eleştiri getirdim. Düşünebiliyor musunuz, bölücübaşı cezaevinden avukatları aracılığı ile mesajlar gönderip bu ülkede gündem yaratıyor, ben o çatı altında siyasetçi kimliğimle partime, ülkeme, milletime mesaj vermekte zorluk çekiyorum. Kendimi anlatamıyor, ifade edemiyorum. Bunun adı demokrasi değil. Bunun adı olsa olsa, “êngelli demokrasi”dir.

-Geriye dönüp baktığınızda AKP içinde en fazla pişmanlık duyduğunuz olay neydi?

Hiçbir şey. Çünkü 5 yıl boyunca inandığım şeylerin hepsine katıldım, inanmadığım şeyleri de reddettim. Inanmadığım hiçbir şeye el kaldırmadım. 1 Mart Tezkeresi’ne ‘hayır’ derken de, olumlu şeylere ‘evet’ derken de aynı kararlılıktaydım. Ama eğer bugünkü tecrübem olsaydı, çok daha cevval, aktif, üretken ve kararlı olurdum.

-Yani ‘daha fazla muhalefet’ yapardım mı diyorsunuz?

Bunu muhalefet olarak niye görüyorsunuz? Medyanın yanlışı işte burada. Yaşanan tavrı bir muhalefet olarak değerlendirirseniz, yanlış yaparsınız. Bunun adı doğruların peşinden koşmaktır. Yani şunu demek istiyorum; ben parlamentoyu tanımak, olayları anlamak için geçirdiğim zamanı, çok daha yararlı işler için geçirebilirdim.

-Tekrar yeni oluşuma dönersek, bunun çizgisi ne olacak?

Bakın daha ortada bir oluşum yok ama siz bunun üzerinden sorgulama yapıyorsunuz.

-Bu fısıltı gazetesinde sürekli manşette olan haber ama.

Siz eğer benim siyasi tavrım ne olacak diye sorarsanız, önemli olan ülkenin ulusal çıkarlarıdır. Politikalar bazen sağ, bazen de sol tandanslı olabilir. Ama esas olan Türkiye’nin ulusal çıkarlarını muhafaza etmektir. Bunlar, daha güçlü, daha zengin, daha demokratik, daha aydınlık bir ülke için üretilmesi gereken politikalardır. Bu politikalarınızı ülkenin ulusal çıkarlarına endekslerseniz, o zaman tüm Türkiye’yi kucaklarsınız. 

KERKÜK’TE O HARİTAYI İNDİRDİM! 

-Herkes yola çıkarken aynı şeyleri söylüyor.

Bir dakika efendim. Bizim 5 yıl boyunca ne yaptığımız belli. 1967 yılından bu yana Kuzey Irak’a bir Türk Devlet Başkanı gitmemiş. Bunları sürekli söyleyip, 5 yıldızlı otellerde bunları dile getirip, oy peşinde koşanlar oldu ama 40 yıldır Misak-ı Milli sınırları içindeki o coğrafyaya tek bir Türk Devlet Başkanı gidip oradaki halkı kucaklamamış. Ben ne yaptım, yoluma mayınlar döşenmesine rağmen kalkıp oralara gidip, Kerkük Meclis Başkanı’nın odasındaki sözde ‘Kürdistan haritası’nı söktüm ve kendisine, “Ben sana başka bir harita göndereceğim. O haritada da, Musul ve Kerkük Misak-ı Milli sınırları içerisindedir” diyerek, vurup kapıyı çıktım. Bu nedenle kimin ne söylediğine değil, kimin ne yaptığına bakın.

Yani bizim yolumuz, misyonumuz bu. Bu hareketin içinde hırsızlar, bölücüler, vatan hainleri ile bunların işbirlikçileri olamaz. Onun dışında kendini Türkiye’ye ait hisseden, bu ülkenin yarınları hakkında heyecan duyan, geleceği adına çabalayan zengin ya da fakir herkes bu yolculukta yerini bulur.

Bana göre bugün ne AKP muhafazakarlığı ne de CHP sosyal demokrasiyi temsil ediyor. Kavramlar alt üst.

TÜRBANA TAVIR NE OLACAK?

-Peki bu yeni oluşumda ‘türban’ın yeri ne olacak?

Türbanı ‘oluşum’ içine sokmayın. Eğer türban bu oluşum içine girerse, bu oluşumun adı başka bir şey olur. Siz, “Başörtüsüne bakışınız nasıl?” diye sormak istediniz sanırım.

-Soruyu o şekilde değiştirelim o zaman.

Ben artık bu ülkede herkesin birbiriyle güvenli ve sağlıklı bir iletişim kurması gerektiğine inanıyorum. Bugün Türkiye’de başörtülü kızlarımızın üniversiteye gidememesi gibi gerçekten bir sorun var ama sorunun temelinde kendileri yok. Bunun temelinde ‘siyaset’ kurumu var ve bu siyasi iradenin hatalarını gözden geçirmesi gerekir. Bu irade, başörtüsünü istismar etmek yerine, soruna insan hakları ve özgürlükler penceresinden bakıp, huzur ve barış gerçeği ile hareket etmesi lazım.

Ben başörtülü öğrencilerin okulda okuyabilmelerini savunuyorum. Eğer bunları okula göndermeyip, yasaklı hale getirirsek, bunlar ya birilerinin himayesinde yurtdışında okurlar ki, bunun da Türkiye’ye gelecekte faturası ağır olur. Ya da eğitimsiz anneler olarak hayatlarını sürdürerek, yetiştirdikleri nesillere de bu travmayı intikal ettirirler. Ama bunun çözümü, anayasayı, ‘özgürlükler’ adı altında tadil ederek değildir. Toplumsal uzlaşı ve barışla olacaktır. Keşke Sayın Başbakan, MHP, CHP ve diğer muhalefet partilerini bir sabah Başbakanlık’a kahvaltıya çağırıp, samimi olarak bu sorunun çözümü için talepte bulunsaydı, bu toplum gerilmez, kamplaşmazdı. Dünyanın hiçbir yerinde özgürlükler anayasa ile tarif edilmez.

-Nasıl olacak? Üniversitenin ardından bu kez kamusal alanda özgürlük talepleri başlayacak?

Üniversite sonrasını düşünerek, kimsenin eğitim hakkını elinden alamazsınız. Ancak devletin laik ve tarafsız olma vasfını dikkate alarak, devlet kurumlarından başörtüsünü tartışmaya açmanın yanlış olduğunu düşünüyorum. Çünkü laiklik, tüm inançlara karşı tarafsız olma ve tüm inançların özgürlüklerini tevsi etme gibi bir sorumluluk getiriyor. Yani başörtülü memur çalıştırmak gibi birtakım hükümleri tartışmaya açmak son derece yanlıştır. Zira orada rol üstlenmiş, görev almış kişiler, aynı zamanda devletin kimliğini yansıtmaktadır. Devlet de, inançlara karşı tarafsızdır. Kimsenin, ‘bunlar yarın kamuya da girerler’ diye eğitim hakkını elinden almak, onları cahil bırakmak gibi bir davranışta bulunmaya hakkı yoktur. Yarın ne yapacakları kendilerini ilgilendirir. Eğer kamusal alan gibi bir tercihleri varsa da, buradaki kuralları hatırlatırsınız.

-Neden çocuk yuvaları ile çok fazla gündeme geldiniz? Buralarla ilgili özel bir rahatsızlığınız mı vardı?

Ben Türkiye’de birçok sorunla ilgilendim. Karadeniz’deki petrol kaçakçılarından, İskenderun Gümrüğü’ndeki pirinç kaçakçılarına, ihale yolsuzluklarından, uyuşturucu çetelerine kadar birçok şeye kayıtsız kalmadım. Turan Çömez’in vicdanı, bu yuvalarda 1400 çocuğun kayıp olduğunu öğrendiğinde de kayıtsız kalamazdı. Bu yavruların gece akıbetlerinin ne olduğunu düşünmektense, üzerine gidip, mücadele etmeyi tercih ettim.

Röportaj: Volkan ÖZSOY