Irak yönetimi, savaştan önce ve savaşta "Allah bizimledir" diyerek, hem kendini, hem halkını motive etmeye çalışıyor, belki de buna gerçekten inanıyordu... Aslında bu, tüm müslüman, özellikle de Arap dünyasının sık sık tekrarladığı bir slogan.. Ancak son gelişmeler gösteriyor ki, bu savaşta onlar için artık yavaş yavaş son gözüküyor.. Hristiyan dünyası, bir kez daha arap alemine karşı adım adım zafere yaklaşıyor... Peki bunun suçlusu kim ? Bir yanda müslümanlar dururken, hristiyanları koruyan, onlara yardım eden allah mı, Yoksa kendileri mi ? İşte bence tek düşünülmesi gereken bu... Sebebi mi ?.. Sebebi çok basit... Allah, kitap söylemleri ile yönetilen bu topraklarda, hem de "karun" kadar zengin olanlarında bile, huzur içinde yaşayıp, kendi kendini yöneten, bir tek halk topluluğu var mı ?... Hayır yok... Neden her başları sıkıştıklarında, kendi iç kavgalarında bile, hamilerine, yani o batıya imdat çağrısı yapıyorlar ?... Neden kapılarının dibinde bir silah patladığı zaman hemen korku içinde batının kucağına oturuyorlar ?... Çünkü kafaları kumun içinde... Tanrının onlara bahşettiği "petrol" denen bu zenginlik, babadan oğula geçen ortaçağ yönetimleri sayesinde başlarına her türlü belayı açıyor ve açmaya da devam edecek... Şaşaa içinde yaşaması gereken bir ülke halkı, ruh hastası bir liderin peşine takılıp, sefalet içinde yaşıyor...Ortada hiçbir sorun yokken, sorun yaratan, kafasına estiği anda komşularına savaş açan ve yıllarca halkını perişan eden bir diktatörün hala bastığı yerleri öpüyor. Tüm dünya, imrenerek bakması gereken bu insanlara, maalesef acıyarak bakıyor... Demek ki allah ta bu yönetim ve yaşantı şeklini beğenmiyor ve kızıyor... Pekii silkinip, kendilerine gelecekler mi ?... Bu sorunun cevabı hayır... Herşey sütliman olduktan sonra da onlar balık hafızaları ile tüm bu yaşanan acıları unutacaklar ve eski yaşantılarına kaldıkları yerden devam edecekler... Demokrasi ve özgürlük denen şeyin, her türlü zenginliğin üzerinde olduğunu asla bilemeyecekler... Çünkü kafaları kuma öyle bir gömülmüş ki, çıkartmak için asırlar yetmeyecek... Onlara baktıkça, güzel bir söz geliyor aklıma: "Toplumlar, layık oldukları şekilde yönetilirler"..