15 Kasım sabahı vurularak uyandık!

Sadece bedenlerimiz değil, yüreklerimiz de kana bulandı...

Hiç ummadığımız anda, aniden, arkadan, haince, alçakça vurulduk!

Bir arkadaşımız, sabah erkenden kalkıp, yeni doğmuş bebeğini uyandırmadan, eşini öperek, son kez sessizce kapadı evinin kapısını...

Amacı, trafik başlamadan gidip malzeme almak ve işine başlamaktı...

Ama olmadı!

Tek gıdası ‘kan’ olan vampirler, pek çok baba gibi, onun da bebeğine kavuşmasına izin vermediler...

***

Yazıklar olsun size!...

Yazıklar olsun bu vampirleri besleyip, semizleştiren, sözüm ona dünyanın hamisi olan ‘tek dişi kalmış’ şerefsiz medeniyet devlerine...

Lanet olsun sizin taziyelerinize, kınamalarınıza...

Siz tetikçilere gelince; dilerim ki; o kirli bedenlerinizden çıkan ve şeytanın hizmetkarı olan ruhlarınıza da, gitmeyi umduğunuz o cennetin kapıları sonuna kadar kapalı olur...

Ne istediniz zaten zar zor hayatını idame ettirmeye çalışan garibanlardan ?

Ne istediniz hiç kimseye zararı dokunmadan ibadetini yapmaya gelen 8 yaşındaki çocuktan, 80 yaşındaki ninesinden, 4 aylık hamile zavallı kadından ?..

***

Yüreğimdeki acı, içimdeki nefret o kadar büyük ki, kelimeler kifayetsiz kalıyor...

Ruhumda akan kan, saatler geçtikçe pıhtılaşacağına, daha fazla çağlıyor...

Çünkü yakınlarımda bir yerlerde bebekler ağlıyor...

O uğursuz patlama seslerinin içinde, bir tek onların seslerini duyuyorum sanki...

Kendilerini bir daha kucaklarına alamayacak anne-babalarını istiyorlar...

Şimdi onlara kim anlatacak ?

Onlara kim, “Vuruldunuz süt kokulular!” diyecek ?