Abdi İpekçi Gazeteciliği ve karşıtı Aydın Doğan Gazeteciliği

Bugün 1 Şubat 2006! Türk basınının, onuru, gururu, usta ve namuslu gazetecisi Abdi İpekçi, yaptığı/yaptırdığı gazetecilikten dolayı, dünya gladiosunun kararıyla, evinin çok yakınlarında, tetikçiler tarafından şehit edildi!

27 yıllık süreçte, olayın özüne inilmedi, inilemedi. Hep engellendi.

İşte o engelleyenler ve engellemek istemelerindeki nedenler bir türlü bulunup çıkarılamadı, belgelenip aydınlanamadı!

Ortaya biri çıkarıldı, “Ben öldürdüm” dedi. Tetikçi, niçin öldürdüğünü, “Sansasyon olsun” diye açıkladı; ama daha sonra başka şeyler söyledi… Her şey birbirine karıştı!

Aslında karışan bir şey yoktu; her şey netti: Abdi İpekçi, “Abdi İpekçi Gazeteciliği”nden dolayı öldürüldü!..

Abdi İpekçi yaşıyor olsaydı, ne Türkiye, ne bölge ülkeleri bugünkü noktaya gelmezdi. Çünkü, dünya gladiosu -yani emperyalistler-, 20 yıl, 50 yıl süreçlerinin bitiminde ancak bilinmesini istedikleri planlarının erken öğrenilmesinden ve kamuoyuna mal edilmesinden korkar, çekinir…

Abdi İpekçi Gazeteciliği’nin özünde, derin araştırmanın yanında korkunç bir önsezi, olacaklara günler öncesinden tanı (teşhis) koyma ve beyin okuma yetisi vardır.

27 yıldan beri yapılmak istenen, ama bir türlü başarılamayan, “Abdi İpekçi Gazeteciliği”ni bitirmektir!

Emperyalistlerin, Türkiye ve bölge ülkeleri üzerindeki çıkarlarını içeren planları ya da oyunları daha bitmemiş, sürüyor; kaldı ki, bunun Orta Asya ayağı da var!

Abdi İpekçi Gazeteciliği, “Aydın Doğan Gazeteciliği” ile durduruldu; hemen arkasından, “yok etmek” süreci başlatıldı.

Süreç, sürüyor.

Aydın Doğan Gazeteciliği, Abdi İpekçi Gazeteciliği’nin karşıtıdır!

Aydın Doğan gazeteci değildir, işadamıdır; gazetecilik yapmaz, yaptırır.

“Aydın Doğan Gazeteciliği”; iş adamı ve gazete/yayın grubu sahibi, bu alanın Türkiye’de bir numarası Aydın Doğan’ın, grubunda yaptırdığı “gazetecilik”ten adını alıyor.

Abdi İpekçi öldürüldükten hemen sonra, Abdi İpekçi’nin Genel Yayın Yönetmenliğini yaptığı Milliyet Gazetesi’ni satın alan Aydın Doğan, Türkiye’de, “Ben gazeteciğim” diyebilenlerin, “Abdi İpekçi Gazeteciliği” yapmasına izin vermez, verilmesine asla şans tanımaz.

Bu yüzden; ne kendi grubunda, ne de başka gruplarda “Abdi İpekçi Gazeteciliği” yapılamaz.

Yapılacak olursa, taşlar oynar, oyunlar bozulur… Neler olur, neler…

“Abdi İpekçi Gazeteciliği” yapacak, yapmaya kalkışacak olanlar anında kovulur, iş bulamamaları sağlanır. Bulabilen ise kendi çalan, kendi söyleyip oynayan olur.

Ama bu böyle gitmeyecek. Türk basınından, örgütlenmeyi/sendikalaşmayı da söküp atan “Aydın Doğan Gazeteciliği” ve Aydın Doğan Gazeteciliği’nin gazetecileri (!) kendi elleriyle, kendi dönemlerini kapatacaklar.

Bu olmak zorunda. Türkiye’nin ve Türk halkının çıkarları, aydınlık geleceği için bu gerekli.

“Abdi İpekçi Gazeteciliği”ni anlayıp kabullenen gazetecilerin, “Abdi İpekçi Gazeteciliği”ni ve karşıtı olan “Aydın Doğan Gazeteciliği”ni artık masaya yatırmalarının zamanıdır.

Abdi İpekçi bunu çoktan yapardı.

Çünkü ortaya nelerin döküleceğini; arananların orada, bir yerlere saklandığını, bütün bunların da “yararını” bilirdi.

Şehit edilişinin 27’inci yılında; uğraşlara karşın “kazınamayan” ama önü kesilen/durdurulan “gazeteciliği”nin bayrak yapılacağını, amansız karşıtı “Aydın Doğan Gazeteciliği”nin bitirileceğinin başlangıcını yapmak, işaretini vermek, Abdi İpekçi’ye sunulacak en anlamlı armağan ve anma olacaktır.

Bu süreç başlatılsın ve kesintiye uğratılmadan, uğratılmasına izin vermeden sürsün. Buna; gerçekten Türkiye’nin, Türk halkının, dünyanın ve dünya halklarının, barışın gereksinimi var.

Ustamız, onurumuz Abdi İpekçi de mutlu olsun, rahat uyusun…

Manevi huzurunda saygıyla eğiliyorum.