"Acaba, İtalyan gençlerini, 21 yaşına geldiklerinde, ana-baba evini terk etmeye mecbur eden bir yasa çıkarabilir miyiz?"

İtalya böyle ’tuhaf’ bir hukuki ve sosyal meseleyi tartışıyor. Bu önerinin sahibi, Venedikli ’aykırı’ ekonomist, sokak satıcısı bir babanın Kamu Yönetimi ve İnovasyon Bakanlığı’na yükselmiş oğlu Renato Brunetta, İtalya’nın bütün ’koca bebeklerini’ kendine düşman etmekten korkmuyor. Ve ayrıca, neden söz ettiğini de çok iyi biliyor: "30 yaşına kadar yatağımı hiç yapmadım" diyor, "Mamma (annem) yapıyordu yatağımı..."

Yine de, partisinin milletvekilleri de dahil pek çok insanın düşündüğü gibi, böyle bir yasa önermek abartılı mı?

 

2007’de, Romano Prodi’nin Ekonomi Bakanı Tomasso Padoa-Scioppa da benzer bir proje geliştirmişti.

 

Çünkü "bamboccioni" yani "koca bebekler" ülkesinde, ciddi bir sosyal sorun yaşanıyor:

 

İtalyan istatistik kurumu verilerine göre, İtalyanlar’ın yüzde 72,8’i... 39 yaşına kadar ana-babasıyla yaşıyor. Özellikle erkekler, evlenip bir yuva kurmaya yanaşmıyor. Eh, zaten çocuklarına aşırı düşkün olan İtalyan ana-babaların da bu durumu kabullenmekten başka çaresi yok.

 

Zaten, hayır diyecek halleri de yok!

Bergamolu bir zanaatkarın başına gelenleri duymayan kalmadı. Adamcağız, çalışmadan, ’daha öğrenciyim’ diye baba evinde yan gelip yatan, ama 8 senedir felsefe fakültesinden içeri adımını atmadığı için cep harçlığını kestiği 32 yaşındaki kızı tarafından mahkemeye verildi. Ve işin garibi... davayı kazandı.

 

Yahut 40 yaşında hálá annesiyle yaşayan ve annesiyle babası ayrılınca, babasını ’bana bakmakla mükellefsin’ diye mahkemeye verip, ayda 225 avro (470 TL) nafaka ödemeye mahkum ettiren Romalı müzisyenin hikayesini bilmeyen yok.

 

Derler ki, böyle ’hayırlı evlat’ sahibi İtalyanlar’ın hepsi, milletvekili Brunetta’yı desteklemektedir.