Ben her mevsimi seviyorum

Ben her mevsimi seviyorum...

Bir sonbahar daha geçti...
Yaşamın hüzünü hazanı bitti mi...
Hani derler ya, güz çiçekleri hüzünü çağrıştırır...
Bence hayır...
Her mevsim, gelecek mevsimin müjdecesidir...
Sonbaharın hazanı, hüzünü, belki kışın hınzır duygularının habercisi...
Aslına bakarsanız Sonbahar'da hareketlenen dugularımız yeni bir aşkında ilk sinyallerini mi
veriyor ..
Kışın karamsarlığını evde romantik bir duygu seline döndürmek mümkün...
Evde diyorum ona takılmayın mekanı siz seçin...
Her ayın her günün kendine özgü bir güzelliği var..
Yeterki onu aramasını bulmasını bilin...
Bulursanız, duygularınızı doruklara taşır, karamsar bir günü yeni yaşam tomurcuklarıyla
süslersiniz...
Ben her mevsimi seviyorum..
Sevmek için sebepler üretiyorum...
Aslında belki işin püf noktası bu...
Sevmek...
Sevmek kimi zaman zor kimi zaman kolay...
Sevmek için önce beğenmek gerek...
Sonra fikirsel bütünsellik geliyor...
Sevmeyi başarabilirseniz, dışarıda ki diz boyu yağan kar, esen fırtınadan size ne...
Sevgi doruklandığında aşkı doğruyuor...
Ben bu kışta böylesi bir aşka hazırlanıyorum...
Fazlamı iyimserim
Ne dersiniz...

ŞİİR

Sadece seni hatırlıyorum...
Dışaradaki esen fırtınadan bana ne
İçimde güz çiçeklerinin hüznü var..
İçimdeki aşkı arıyorum...
Ölüm değil aklıma gelen...
Sevmek için yaşamak gerek...
Veya yaşamak için sevmek...
Her karamsarlık sonuda sevmeyi düşünüyorum..
Ve de yaşamayı...
Aşık olmayı...
Leyla'yı, Fatma'yı, Ayşe'yi...
Ve hepsini
Ama karamsarlık kapladıkca içimi
sadece senin adını hatırlıyorum...