Kimi zaman beklemek ister insan...

Kimi zaman da içi içine sığmaz...

Yaşamla ölüm, sevinçle hüzün, mutlulukla hüsran arası bir duygudur bu...

Ne ağlayabilir, ne de gülebilirsiniz...

İşte o zaman tek çözüm beklemektir...

Bekleyecek ve göreceksiniz...

Sonuç iyi veya kötü ne farkeder...

Zaten beklerken duygular demlenir, olgunlaşır....

Düşünceler törpülenir...

Ama sonuç sonuçtur... Karar vermek size kalmış...

Aslında karar size mi kalmış, yoksa takdiri ilahi mi pek bilinmez...

'İhanet' sözcüğünü hiç sevmiyorum...

İhanet eden seni hiç sevmemiş ki..

Adı niye ihanet olsun...

Yeterki sen duygularına ihanet etme...

Beklemek, umudu büyütmektir.

Belki o zaman

Buzullarda bile kırmızı güller açar ...

Beyaz kardelenler al kırmızı olur...

Neden olmasın....

Dağ tepe demeden Leyla’sını arayan Mecnun sonunda dileğine kavuşur...

Leyla, Mecnun’a koşar....

Ama zaman duyguları demlemiş, olgunlaştırmıştır...

Mecnun’un Leylası sadece gönlünde filizlenen kıpkırmızı bir kardelen gülüdür...

Mecnun, Leyla’sını aramaya devam eder...


Mehmet Aycan

ve yine bir şiir

Kalbimi ve sevgimi geri ver



Hatırlıyor musun,

Hani bir akşam güneşin batışını seyretmiştik...

Güneş batıyordu, ay doğuyordu...

Güneş bizi terk etti o gün...

Doğanın güzelliğine bir sis perdesi örtüldü...

Sanki gizlendi dünya...

Hatırlıyor musun

O gece yıldızları da seyretmiştik...

Çok kalabalıktık....

Aşk sözcükleri fısıldadık kulaklarımıza...

Yıldızlar şahidimizdi....

Kesin ay da duymuştur ettiğimiz yemini...

Senin mırıldandığın şarkıyı unuttun mu...

Dün, tepelerdeki ağaçlar yeniden söyledi o şarkıyı...

Onlar unutmamış...

“Bilmiyorum şimdi neredesin”

O gece yanımızda diz çöken kedi var ya...

Minnoş...

Seni sordu geçen gün...

Bir şey diyemedim...

Güneş ve ay şahidim ki...

Ben geceleri hep o saatte oraya gittim...

Belki oralarda bir yerlerdesin diye...

Yoktun.... Nereye gittin bilmiyorum...

O kadar insafsız olmana gerek yok...

Git...nereye istersen git...

Ama ne olur kalbimi ve sevgimi geri ver...