Uzayıp gidiyor günler...

Eğer içinizde bir şeyler biriktirmediyseniz, bir özleminiz yoksa ve umutlarınız kalmamışssa günler böyle uzar gider...

niu biriktirebilir derseniz size verilebilecek pek bir yanıtımız olmaz..

Neyi biriktereceğinize siz karar vereceksiniz..

Ama toplumsal olarak sevgi dağarcığımızdakilerinin tümünü tükettiğimizi söyleyebilirim.

İşte o nedenle her yerde kurşunlar vızıldıyor...

Herkesin şiir yazdığı ma kimsenin şiir okumadğı bir ülke biliyormunuz..

O ülke Türkiye'dir..

Şiir yazan çoktur...

Her şiir çile, kan, intikam, hüsran doludur...

Yada umutsuz aşklar...

Birinin yazdığı şiiri diğeri okumaz...

Hoş artık Avrupa'da ne şiir yazan var ne de okuyan...

22 yüzyıl romantizmin iyi duyguların sevgi tomurcukların yok olduğu yüz yıl olacak..

Görünen o...

Küreselleşme, kapitalizm adına sevgileri rafa kaldırdık...

Burakın sevgiyi bir kenara...

Yaşamayı bıraktık ve insan kelimesinin anlamını unuttuk...

Ama siz yinede kardelen çiçeklerini bekleyin...

Böylesine umutsuzluk içinde günler uzar gider ve yaşam bir işkenceye döner...

Böyle bir yaşam çekilir mi?

Sokakta vızıldayan kurşunun sevgiyle bir ilgisi olabilir mi?

Eğer sevseydik birbirimizi, en azından insan olduğumuzu hatırlasaydık, yaşamızın bir başka anlam kazanır mıydı?

Dünya ya bir haller oldu...

İnsan oğlu okadar sevgisiz bir hale geldiki "küresel ısınma" dünya iklimini değiştirdi..

Anlaşılan "kıyamet denilen gün" sevginin toptan bittiği gün gerçekleşecek...

Dünyayı seven, doğayı seven, yaşamı seven, insanı seven birileri bu yaşadığımız bu aleme böyle kötülük edermi?

İşte sevgisizliğin sonucu...

Dünyanın sonu mu geliyor ne?

Oysa buket buket sevgi derlesiniz, yüreğinizi açsanız insanlara ve doğayı kucaklasanız...

Neler olacak farkındamısınız?

Galiba hayır çünkü durum onu gösteriyor...

Yazık...Hem de çok yazık...

xxx


Ebem kuşağı

Yağmur yağdı yine düşlerime

Ebemkuşağını gördüm, gözlerim kapalı

Bir sevgi düştü yüreğime

Renkleri hissettim içiçe...

Siyahtan beyaza bir milyar renk

ve birkaç küçük benek

Ve sonra

Bir kahverengi denizde buldum kendimi

derin, mahzun ve buğulu bakışları gördüm

Kayboldum o derinliklerde

İşte o an

siyah bir gül soktum yüreğime

Bir özlem, o hissettiğim

Bir o sihirli söz aradığım..

Ebemkuşağını görünce düşümde

Yeni bir dünya kurdum...