26 Eylül 1966 tarihli Yeni İstanbul'un 41 yıl önceki manşet haberi aslında herşeyi özetliyor.

TÜRKİYE’de önemli bir kitle, Barzani’nin ülkemize karşı hasmane tutum aldığını düşünüyor. Gerçekten de Barzani’nin bazı sözleri, iç siyasete hizmet etmeye yönelik olsa dahi, Türkleri rencide ediyor. Türkiye’de yine önemli bir kitleye göre, Barzani’nin nihai hedefi "bağımsız Kürt devleti"dir ve bu hedef Türkiye’nin güneydoğusunu da kapsamaktadır.

Bu açıdan bakıldığında petrol zengini Kerkük’ün bir referandum sonunda Kuzey Irak’a bağlanması, Kürtlere bağımsızlık yolunda muazzam bir mali olanak sağlayacaktır. O halde, Kerkük’ün, yığma nüfusla yapılacak bir oylamayla Kuzey Irak’a doğrudan bağlanması, Türkiye’nin çıkarlarına aykırıdır. Bu açıdan Irak anayasasının açık hükmüne rağmen (madde 140) Kerkük’te 2007’de referandum yapıl(a)maması Türkiye’nin lehine olmuştur.

Barzani’nin ne istediğini, gönlünden ne geçtiğini tam olarak bilmek mümkün değil. Ancak, yüreğinin bir köşesinin "Kürtler için bağımsızlık türküleri" yaktığını varsaymak hiç de yanlış olmaz. Ama bu ideal ne kadar gerçekçi?

41 yıl önceki bu manşet aslında hiçbir şeyin değişmediğini gösteriyor.