ABD ve Irak güçlerinin yoğun bir saldırı başlattıkları Felluce’de yaşananlar hakkında sağlıklı bilgi alınamıyor.

Özellikle de kentte kaldığı tahmin edilen 30-50 bin sivilin akibeti hakkında.

Iraklı Fadıl el Badrani, BBC Arapça Servisi için çalışıyor.

Kentte bulunan birkaç gazeteciden biri olan el Badrani saldırının ilk günlerindeki izlenimlerini BBC’ye anlattı.


"Etrafım koyu dumanlarla ve buram buram yanık petrol kokusuyla çevrili.

Birkaç dakika önce büyük bir patlama oldu. Şimdi de silah sesleri duyuyorum.

Şehir merkezindeki evimin önünde bir Amerikan zırhlı aracı park etmiş durumda.

Penceremden çevresine toplanan Amerikan askerlerini görebiliyorum.

Az önce ev ev arama yapmaya çalıştılar, ancak sürekli ateş açıldığından geri çekilmek zorunda kaldılar.

Şimdi onlar da evlere ateş ediyor; hareket eden herşeye nişan alıyorlar. Sokak savaşı yaşanıyor.

Evimde oturmuş, kentimin felakete gömülmesini izliyorum

Askerler binalara girmekten şimdilik vazgeçmiş görünüyor. Anayolları ele geçirmekle yetiniyorlar.

Bense evimde oturmuş, kentimin felakete gömülmesini izliyorum.

Sabah saatlerinde bazı Felluceli savaşçıların yanına gittim. Yorgun görünüyorlardı ama moralleri yüksekti. Şarkı söylüyorlardı.

Son günlerde Amerikalılar’a karşı savaşmak için Irak’ın pekçok bölgesinden erkekler buraya gelmişti.

İki gündür yoğun çatışmalar nedeniyle kimse fazla uyuyamadı. Tabii oruç tutmaya devam ediyoruz.

Kaç kişinin öldüğü hakkındaysa bir fikrim yok, ama iki günlük bombardımandan sonra bu kentin Kabil’e benzediğini söyleyebilirim.

Felluce’nin pekçok bölgesi yıkıntı halinde. Evi terk etmek o kadar tehlikeli ki, dışarı çıkıp ölü ve yaralı sayısı hakkında bilgi edinmeye cesaret edemiyorum.

Dün evde kalan son yiyeceklerle orucumu açtım: İki patates, iki domates.

Mesela kent merkezindeki bir dispanserin bombalandığını biliyorum, ama doktorlarla hastalara ne olduğunu bilemiyorum.

Felluce’nin dış mahallelerindeki büyük hastane pazartesi günü Amerikalılar’ın eline geçtiğinden beri, tıbbi yardım alınacak tek yer olarak bu dispanser kalmıştı.

Camilerin de çoğu bombalandı. 150 caminin bulunduğu kentte ilk kez bu sabah tek bir ezan sesi bile duyamadık.

Dün evde kalan son yiyeceklerle orucumu açtım: İki patates, iki domates.

Elektrikler kesildiğinden beri buzdolabım çalışmadığı için domatesler bozulmuştu.

Komşu dairede oturan bir kadınla çocukları dün beni görmeye geldi.

Dünyaya burada neler olduğunu anlatmamı istediler.

Etrafımdaki yıkıma bakıyor ve soruyorum: Neden?"