Sol yanımızda sızı var..

Bekir Coşkun
HÜRRİYET

Şimdi kurşunlanmayan insanların nasıl vurulduğunu, yaşayan insanların nasıl öldüğünü daha iyi anlıyorum. Savaştan uzaktayız… Ama çevremde yaralılar, ölüler… Dün gece sabaha karşı saat 04.00” de kalktım yatağımdan, sol yanımda sızı var… Hatırlıyorum; yatmadan az önce vurulmuştum.. Televizyonların birisinde, güzel bir anne eline mikrofonu almış, karşı sıralarda oturanlara bangır bangır.. “Girmemiz lazım, savaşa evet…” diye bağırmıştı. Oysa ben kadınlara güvenirim…. Her zaman, “Bin erkek dostum olacağına, bir kadın dostum olsun. Sırtımı dayayacaksam, bir kadına dayamak isterim…Elimi tutacaksa, bir kadının elleri tutsun… Başım düşecekse, bir kadının dizlerine düşsün…” derdim. Uyandım, sol yanımda bir sızı… Yine de bir başka güzel kadının başını okşayarak yardım istedim: “Kalk ağrım var…” Savaştan uzaktayız, ama çevremizde ölüler, yaralılar… İşte; savaş isteyen işadamı örgütü başkanı… Kafasında kocaman bir dolar deliği, menfaat şarapneli değdi diyorlar, öyle o delikle geziyor… Bu yanda, yıllardır yazılarını bayılarak okuduğum bir başka gazetenin yazarı… Kulakları, gözü, burnu, duyu organları sargılar içinde kapalı. Bir tek ağzı açık “Savaşmalı” diyor…. Anlıyorum; savaş malulü Sevdiğim bir televizyon kanalı; toz duman içinde “savaş” istiyor, duygularımda ekranı kararıyor, onu kaybediyorum, bu savaşın kurbanıdır. “İsabet aldı” diyorlar. Yine işte sevip-saydığım, ama gözümde yok olan insanlar… Ellerinde kan var…. Şimdi kurşunlanmamış insanların nasıl vurulduğunu, yaşayan insanların nasıl öldüğünü daha iyi anlıyorum… Bence kaybımız büyük… Savaşa girmesek bile, barış-merhamet-vicdan-sevgi-insanlık cephesi ile, fırsat-menfaat-çıkar cephesi arasında paramparça bölündük de zayiatımız çok… Kimisini acımasızlık vurdu, kimisi vicdanlarından vuruldular… Dün gece sabaha karşı uyandım…. Sol yanımda sızılar…