Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, ‘Sen Müslüman değilsin olsaydın, Adıyaman’daki şeyhe götürürdün’ demeyi de, ‘devamlı tarikat toplantısına katılmayı’ da boşanma nedeni saydı.

Yargıtay iki kararında da dini inanç ve yaşayış açısından aralarında derin farklılık bulunan, bu yüzden geçinemeyen çiftlerin boşanmasına hükmetti.

KARAR 1

İSTANBUL’da yaşayan S.M. adlı kadınla eşi K.M’nin arasında, karısının katıldığı tarikat toplantıları girdi. S.M. bir süre sonra kocası K.M’yi, dini görevlerini yerine getirmediği için suçlamaya başladı. Kadının, kocasına ‘Sen Müslüman değilsin, olsaydın Adıyaman’daki şeyhe götürürdün’ demesi de bardağı taşıran son damla oldu. K.M. boşanma davası açtı. Yerel mahkeme, çiftin geçimsizliğini boşanma nedeni saymadı, davayı reddetti. Davacı koca, kararı Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nde temyiz etti. Daire, kocayı haklı bularak, kararı bozdu kararda, özetle şöyle denildi: ‘Davalı kadının tarikat toplantılarına katıldığı, davacı kocasına ‘Sen Müslüman değilsin, olsaydın Adıyaman’daki şeyhe götürürdün’ dediği ve evlilik birliği görevlerini yerine getirmediği anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında müşterek hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte geçimsizlik mevcuttur. ’

KARAR 2

KONYA’da A.S. adlı kadın, sürekli tarikat toplantısına giden kocası Ş.S’ye defalarca ‘Evini ve çocuklarını ihmal ediyorsun’ diye uyarıda bulundu. Ancak kocası kendisini dinlemeyince boşanma davası açtı. Mahkeme, devamlı tarikat toplantısına katılmayı boşanma nedeni saymadı ve kadının davasını reddetti. Davacı kadının temyiz başvurusu üzerine Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, mahkeme kararını bozarak, çiftin boşanmasına hükmetti. ‘Davalının devamlı tarikat toplantılarına katıldığı anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında müşterek hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcuttur. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır...Temyiz edilen hükmün gösterilen sebeplerle bozulmasına oybirliği ile karar verilmiştir.’