Çalıkuşları ilk kez İstanbul'da

Türkiye'nin bir ucunda, karda yolların kapandığı, terörün vurduğu, yoksulluğun küstürdüğü yerlerde çocukları geleceğe hazırlıyorlar. Bugüne kadar İstanbul'a hiç gelemeyen öğretmenler Doğu ve Güneydoğu'da öğretmen olmayı anlattı...

Kimi henüz bir yıllık çiçeği burnunda bir öğretmen, kimi 25 yıllık bir eğitim çınarı. Ortak noktaları ise cehalete karşı verdikleri mücadeleden başlarını kaldırıp da İstanbul'a gelememiş olmaları.

Ailelere de eğitim
Uluslararası Lions Kulüpleri 118-Y Yönetim Çevresi, Doğu ve Güneydoğu'da görev yapan 100 eğitimciyi Öğretmenler Günü nedeniyle İstanbul'a getirdi. Biz de onların İstanbul izlenimlerine tanıklık edip uzaktaki çocuklara öğretmenlik yapmanın zorluklarını dinledik.
Ferhune Öykü Şengel 31 yaşında ve 6 yıllık öğretmen. Tunceli Mazgirt'te 4-6 yaş arası çocuklara okul öncesi eğitim veriyor. 5 öğretmen aynı evi paylaşsa da oturdukları ev kaloriferli olduğu için kendini şanslı sayıyor. Tunceli'de öğretmen olmayı ise şu cümlelerle özetliyor:

'Yeni adım Öykü olacak'
"Çocukları okula kazandırmak en büyük mücadele. Geçtiğimiz gün adı Dilan olan bir kız öğrencim, 'Büyüyünce adımı değiştireceğim. Yeni adım Öykü olacak' dedi. Onların kalplerini kazanmaktan büyük mutluluk olamaz."
Özlem Adıgüzel 26 yaşında. Tunceli Ovacık'ta 3 yıllık İngilizce öğretmeni. Halk Eğitim Merkezi'nde ilköğretim 8. sınıf öğrencileriyle birlikte, yetişkinlere de ders veriyor. Yolların kar ve terör nedeniyle kapandığı Ovacık'ta olmayı Özlem öğretmen şöyle anlatıyor:
"Sosyal hayat sıfır. Yılda bir kez kaymakamlık tarafından getirilen tiyatroya gidiyoruz. Munzur Suyu taşıyor, doktorlar pratisyen. Eczane bile bu yıl açıldı. Her şeye rağmen uzaktakilere eğitim vermenin getirdiği haz anlatılamaz."

Baba - kız birlikte geldi

İstanbul'a ilk kez gelenler arasında Diyarbakır'dan bir baba-kız eğitimci de var. Baba Mahsun Yıldırım 25 yıllık, kızı Aslıhan Yıldırım ise henüz bir yıllık öğretmen. Matematik öğretmeni Aslıhan Yıldırım (24), "Babamın yanında eğitimciyim diye konuşmak olmaz" diyerek sözü babasına bırakıyor. İMKB 75. Yıl YİBO'da Fransızca öğretmeni olmasına rağmen Türkçe dersi veren Mahsun Yıldırım (47) kendisini en çok etkileyen olayları anlattı: "Sabah evden kim erken çıkarsa, boştaki ayakkabıyı ayağına geçirebildiği için okula gelebilen ve o gün kendini şanslı sayan çocuklarım oldu. 84 kişilik sınıflarda yer darlığından ve gürültüden ders yaptıramadığım günler yaşadım.
7 çocuğum var ve bakımlarıyla hiç ilgilenmedim. Ancak yerde yatmaya alıştığı için YİBO'da ranzada uyuyamayan, anne babasının özleminden altını ıslatan çocuklarımın altını kendi ellerimle temizledim. Sadece karnı doysun, sıcak bir yerde barınsın diye çocuğunu YİBO'ya gönderenler var. Şimdi bu kadar tecrübeden sonra şunu söylemek istiyorum; Güneydoğu'da öğretmenlik yapmak çok sürgün değil, Allah'ın bir lütfu. Öğretmenlikten haz almak isteyenler köylerde çocuk okutsun."