Devlet, şehit polisin ailesini lojmandan attı, sadece 550 YTL maaş verdi. Polisin vefalı dostları ise 65 bin YTL toplayıp ev aldı. Babası öldüğünden beri gülmeyen Damla'yı mutlu etti.

Yıl 2004... Soğuk bir kasım gününde oldu Ertürk Ailesi'ni yıkan kaza... Polis memuru Fatih Esin Ertürk, makam şoförlüğünü yaptığı Bilecik Valisi Ayhan Çevik'i Adapazarı'na götürüyordu. Araç hemzemin geçitte trenin altında kaldı. Polis memuru ve vali hayatını kaybetti. Acı haber eve tez ulaştı. Anne Ayşe Ertürk duyduklarına inanamıyordu. Aslan gibi kocası artık yoktu. "Babam mı arıyor anne" diyen kızı Damla'ya baktı. Ona sıkı sıkı sarıldı, hiçbir şey söyleyemedi. "İşe gidiyormuş kızım. Bir süre gelemeyecek" diyebildi.

7 AYDIR MAAŞ ALIYOR
Yıl 2006... SABAH'ın da manşetine taşıdığı o günün üzerinden 1.5 yıl geçti. Bu süre içinde Ertürk Ailesi, oturdukları polis lojmanını boşaltmak zorunda kalmıştı. 5.5 yaşına gelen Damla da ana okuluna başlamıştı. Anne Ayşe, sürekli babasının nerede olduğunu soran kızına artık gerçeği söylemek zorunda kalmıştı. "Baban çok uzaklara gitti Damlacığım, artık yok" demişti. Devlet de 7 ay önce 550 YTL'lik bir maaş bağlamıştı. Ayşe hanım kimseye muhtaç olmadan yaşamaya çalışıyordu. Hayatın ağırlığı ise omuzlarına gittikçe daha fazla biniyordu. Ama onları düşünen birileri vardı... Ertürk Ailesi'nin durumunu bilen ve o günden beri yardım etmek için bir fırsat yaratmaya uğraşan Bilecikliler... Belediye Başkanı Selim Yağcı ve OrganizeSanayi Bölgesi Yönetim Kurulu üyeleri, Ayşe hanım ve Damla için kolları sıvadı. Bir yemek düzenlediler, "Pamuk eller cebe" dediler. O gece ana-kız için 65 bin YTL toplandı. Bilecik'in en güzel yerlerinden Ertuğrulgazi Mahallesi'nde, 4 oda bir salon, kocaman bir ev alındı. Anahtarı da Ayşe hanıma teslim edildi. Hayat arada bir olsa da gülen yüzünü gösteriyordu. Ayşe hanımın gözleri doldu. Ağlamak istedi, ağlamayadı. Eşi Fatih'e seslendi içinden: "Bak Bilecik halkı seni ne çok sevmiş. O sevgin bizi de hayatta tutuyor." Kader kötü oyununu Bilecik'te oynadı artık onlar buradan hiç ayrılmayacak. Çünkü Bilecik'te, hayata tutunmalarını sağlayan dostları var.

HER ŞEY KIZIM İÇİN
Ayşe hanım evine yavaş yavaş yerleşiyor. Kızı için yeni bir hayata başlamaya çalışıyor. Duygularını sorduğumuzda şunları söylüyor: "Damla babasının eve gelmeyeceğini çok zor kabullendi. İyice içine kapandı. Eskiden çok güleç bir çocuktu. Artık öyle değil. Eşimin ölümünden sonra kendimizi toparlamaya çalıştık. Bizi yalnız bırakmadılar, bu sayede ayakta kalabildik. Düzenlenen yemeğe katılan ve bize yardım eden herkese teşekkür ediyorum. Damla yeni evimizle biraz olsun avundu. Mutlu oldu. Babası geri gelmeyecek ama ben sıkıntılarımıza daha kolay göğüs gereceğim."