BENİM SADIK YARİM KARA KARGAMDIR

Ardahan'ın Çıldır ilçesine bağlı Akçakale köyünde yaşayan Gül Nine'nin tek dostu kara kargası. İki yıl önce yanına aldığı yavruyu besleyip büyüten Gül Nine, kapısını kimsenin çalmadığı karlı kış günlerinde onunla sohbet edip vakit geçiriyor. Bazen de dağda yolunu kaybedip evinin kapısını çalan kuşlara yem veriyor!

Kim bir kralla dostluk kurmak istemez ki? Hele sizi seven ve kıskanan bir kralsa... Ama bu kral, o bildiğiniz ülkeyi yöneten krallardan değil; bir karga! O, yalnız yaşayan 81 yaşındaki Kız Hanım Sarıçayır'ın gönlünün kralı. Elinde büyüttüğü yoldaşı, dert ortağı, arkadaşı... Bahsettiğimiz bu dostluk örneği Ardahan'ın Çıldır ilçesine bağlı Akçakale köyünde yaşanıyor. Köyde 'Gül Nine' olarak da bilinen Kız Hanım Sarıçayır, iki yıl önce yanına aldığı yavruyu beslemiş, büyütmüş ve dost edinmiş. İnsanoğlu kargaların ne kadar nankör olduğunu anlatadursun, Gül Nine'nin kargası da bu sıcak dostluğa karşılık vermiş.

Haber için gittiğimiz Çıldır Gölü'nden sonra köylülerin tavsiyesi üzerine yolumuzu Akçakale köyüne çeviriyoruz ve uzun ince karlı yollardan geçtikten sonra kırk hanelik şirin köye varıyoruz. Her tarafı beyaz örtü kapladığı için köyde kimseler gözükmüyor. Göl kenarında ki balıkçı tekneleri bile buz tutmuş, yazı bekliyor. Gölün kenarında bir çoban ineklerini sulamak için buzları kırıyor. Yanına yaklaşıp Gül Nine'nin adresini öğreniyoruz. Tam söylendiği gibi omuzunda sadık dostu Kral ve yanında badyguard gibi duran yaşlı bir pelikanla birlikte kapıda karşılıyor Gül Nine bizi.

Sürekli gülümseyen bir çehresi var Gül Nine'nin kuşlarıyla birlikte şehirde görmeye alışık olmadığımız bu manzara fotoğraf karesi gibi duruyor önümüzde. Ayaküstü sohbetten sonra tavuk, ördek ve bilumum kuş sesleriyle dolu fakirhanesine davet ediyor. Anlatmaya başlıyor ardından masallarda rastlayabileceğimiz bu dostluk hikâyesini. İstanbul'da bir hastaneden emekli olduktan sonra ne yapacağını bilememiş.

Çocuklarını da baş göz ettikten sonra yalnız kalan Gül Nine, kocası erken yaşta vefat ettiği için tek başına İstanbul'un yoğunluğuna ve yorgunluğuna daha fazla dayanamamış. Toplamış valizini Akçakale'de Çıldır Gölü'ne nazır, baba yadigârı evine yerleşmiş. İş hayatından sonra günler sıkıcı geçmeye başlamış tabi; Kendini rahatlatmak için bir sürü kuş beslemiş; şahininden kartalına kadar... Kazlar ve tavuklar da var tabi. Şahin ve kartal zaman içinde uçup gitmiş. Sonra bir gün damın çatısında küçük kara bir karga yavrusu bulmuş. Yanına almış, bir çocuk gibi büyütmüş, kendine arkadaş edinmiş onu. Kendi deyimiyle beslediği karga dert ortağı olmuş. 

Gül Nine ona 'Kral' adını vermiş. Kargayla araları çok sıkı fıkı. Köyde olup bitenleri Kral'la paylaşıyor. 'Ahmet'in haftaya düğünü varmış... Soğuktan balıkçıların işleri kesatmış...' Dertleşip duruyorlar. Kral da bu dostluktan oldukça memnun. Gül Nine'nin omuzundan bir an olsun ayrılmıyor. Hatta kıskanıyor, kimseyi yaklaştırmıyor yanına. Özellikle Arzu'ya çok kızıyor. Gül Nine'nin Arzu'yu sevmesini hazmedemiyor, etrafında dört dönüyor.

Arzu dediğimiz ise ihtiyar bir pelikan. Sakat olarak gölün kenarında buldukları bu pelikanı köylüler Gül Nine'ye getirmiş. Nasıl olsa koruyup kollar diye... Gerçekten de Kız Hanım dostlarına iyi bakıyor, bir dediklerini iki etmiyor. Arzu'nun menüsü gölden tutulan taze balık. Karga, krallara layık sütlü ekmek, tavukları ise Hollanda usulü Avrupa mısırı yiyor. Gül Nine, insan gibi konuşuyor onlarla derdini, dertlerini paylaşıyor. Kümeste hayvanlar etrafımıza toplanınca hafif sert uyarıyor: "Misafirin yanında düzgün durun." Sanki onun dilinden anlıyorlar. Köyden ayrılırken dua ediyor arkamızdan. "Dostluk iyidir oğlum, her insana lazım. Hayvanla da olsa insanla da olsa iyidir..."

Kendine göre dünya içinde bir dünya kurmuş Gül Nine. İnsanlardan ve sorunlardan uzak böyle geçiriyor ömrünün son demlerini. Zengin olmasa da başını sokacağı bir evi var; çoğu zaman buz tutsa da Çıldır Gölü'ne sıfır mesafede.