"Yalvarırım öldürün beni!"
Sinan Gelmez, 5 yılda 230 kiloya ulaştı. Yatağından kalkamayacak hale gelen Gelmez, devletten ötenazi istiyor.
İskenderun'da mobilya imalatı yapan 3 çocuk babası Sinan Gelmez (41), iflas ettikten sonra yaşadığı stres sonucu aşırı yemek yemeye başladı.
230 kiloya ulaşınca hareket edemez duruma gelen Gelmez, "Borçlarımı kapattıktan sonra ikinci kez işyeri açtım. Yeniden çalışıp çoluk çocuğumun rızkını kazanayım dedim, ama bu seferde sağlığımı kaybetmiştim ve aşırı kilodan ayakta duramıyordum. Çalışamayınca işyerimi kapatmak zorunda kaldım. Şimdi bu dört duvar arasında kaymakamlık ve çevreden yakın dostlarımın verdiği yardımlarla ayakta kalmaya çalışıyoruz. Ama bu bana dokunuyor, kazanıp yaşamak istiyorum" dedi.
Ahmet, Mehmet ve Abdurrahman isimli 3 çocuğu olduğunu söyleyen Gelmez, çocuklarının ihtiyacını karşılayamamanın acısını içinde hissettiğini belirterek şöyle konuştu:
"İskenderun'da Sanat Okulu'nda okuyan 16 yaşındaki oğlum Ahmet'e minibüs parası veremiyorum. Yürüyerek okula gidip geliyor. 14 kilometre yürüyor çocuğum. Mehmet 'i (14) okula gönderemiyorum, berbere gönderdim çalışıyor. Abdurrahman (11) okula gidiyor. Eşim Raime, o da rahatsız. Bu yükü taşıyabilmem için benim iyileşip çalışmam lazım. İyileşeyim, sanatım var, çalışır kazanırım."
Kendisini aşırı kilolu olduğu için görenlerin gülmesinden psikolojik olarak olumsuz etkilendiğini ve eve kapadığını anlatan Gelmez, "Çocukları bıraktım, büyükler koca koca adamlar kilomla dalga geçiyorlar. Ben de dayanamayıp karşılık veriyorum. Ardından ya polis geliyor ya jandarma. Onun için dışarı çıkamıyorum. Zaten 100 metre yürüsem ayaklarım da taşımıyor. Sızlıyor, şişiyor" diye konuştu.
230 kiloluk Gelmez, tedavisi için yardım amacıyla yazdığı mektupları utandığı için gönderemediğini, ölmek istediğini belirterek, "Dayanacak gücüm kalmadı, benim kurtuluşum ölüm diye düşünmeye başladım. Bunun için de ötenazi uygulanmasını istedim, yazdığım mektuplara cevap da gelmedi" şeklinde konuştu.
Hakkı Adil KARAKAŞ IP: 88.250.4.xxx Tarih : 30.05.2008 20:48:45
Değerli okurlarım: İster inanın ister inanmayın ama malesef derdi yaşayana acıyı çekene sorun diye ATAlarımız boşuna söz sarf etmemişler Ne acıdırki bir insanın aktif bir hayattan pasif hale düşmesi ve insanların eline bakar olması birde işin en acı tarafı boynu bükük çocuklar ve o çocuklara istediklerini alamamak ve onları haklı verilerle sevip okşayamamk gönül istesede içten gelen bir üzüntü ve mahçubiyetliğe dayalı üzüntü ne kadar acıdır anlatılabilirmi ancak yaşanır inşallah cenab'ı ALLAH bizler yaşatmaz.Ama herşey insanlar için malesef hayat mücadeleden ibaretneyim,ne oldum dememek değil ne olcağım demek değerli okurlarım insan ayna karşısına geçipte bir kendisine bakıpta zaman içerisinde olan kendindeki değişikleri görür değilmi ? elbetteki tabiki insanlar kendilerinide başkalarınıda görüyor yaşadığı zaman içerisindeki değişiklikleride. Neyse değerli büyüklerim küçüklerim,bu acılarıda yaşamadan derinden düşünerek olursak gerçekten birazcık insani duygularımızla bunları anlayabiliriz.sevgili devletimizi temsil eden etmeyen siyasilerimiz devlet amirlerimiz olanakları olan değerli insanlarımız günlük 14 km yürümekte olan bir çocuğu kendi çocuğunuz gibi düşünün ne olur LÜTFEN...SEVGİLİ AMİRLERİM DEVLET BÜYÜKLERİM,SİYASİLERİM HANİ EĞİTİM ZORUNLU İDİ şimdi bu adam kalkmış ötenzai istiyor OHHH deyip Öldürelimmi şimdi bu adamı yazık bir çocuk neden okula GİDEMEZ YOKSULLUK VE İMKANSIZLIKTAN DEĞİLMİ ? Elbette evet.şimdi bu insan derdi ilemi uğraşsın yoksa çevredikilerin seviyesiz,cahil,basit düşünen insanların MASKOTU olduğuna yaşamaktan bıktığınamı yansın bu kişinin yaşamış olduğu çeverdeki HERKESİ göreve davet ederim.saygılarımla
