Kyoto Protokolü’nü imzalamaya hazırlanan Türkiye’nin Dünya Çevre Günü’ndeki karnesi hiç iç açıcı değil.


Tüm bu olumsuz tabloya karşı imzalanması halinde uzun vadede Türkiye’deki tüm altyapı sistemini değiştirmesi beklenen Kyoto Protokolü, çevrecileri umutlandırdı. Türkiye’nin çevre karnesindeki kırık notlardan bazıları şunlar:
Üç bini aşkın belediye olmasına rağmen sadece 32 düzenli çöp depolama tesisi var. Bu tesisler 400 belediyenin atıklarını depoluyor. Kalan çöpler ise vahşi yöntemlerle depolanıyor.

Türkiye’de her yıl 1.1 milyon ton tehlikeli atık ortaya çıkıyor. Buna karşılık sadece 35 bin ton kapasiteli İZAYDAŞ tesisleri bertaraf çalışması yapıyor. Diğer atıkların bir bölümü depolanıyor. Çevre ve Orman Bakanlığı, yeni bertaraf tesisleri kurma çalışmalarını sürdürüyor.

Belediye atıksu verilerine göre, 3 bin 225 belediyeden 2 bin 321’inde kanalizasyon şebekesi var. Bakanlık verilerine göre bu oran nüfusun yüzde 72’sini kapsıyor.
127 organize sanayi bölgesinin 37’sinde atıksu arıtma tesisi var, 14’ü belediye kanalizasyonuna bağlı. Arıtma tesisi olmayan tesislere 2009 mayas›na kadar süre verildi.

Son yıllarda çevre bilincinde geriye gidişin söz konusu olduğunu belirten WWF Türkiye (Doğal Hayatı Koruma Vakfı) Genel Müdürü Filiz Demirayak, “Türkiye’de şu anda yüzde 4 olan koruma alanı oranı yüzde 10’a çıkmalı” dedi.
TBMM Çevre Komisyonu Başkanı, AKP Milletvekili Haluk Özdalga ise protokolün Meclis tatile girmeden kabul edilmesini istedi.