Hayatta bazen geriye dönüp bakmak gerekiyor... Çoçukluğumuzun ve kentin kahramanları artık 'yok olan meslekler' adı altında anılsa da biraz nostalji iyi gelir ... Zaman çok değişmiş anılar va anılarda kalanlar gülümsetir insanı...

Bunları neden söylüyorum çünkü üye olduğum mail gruplarından  gelen mail dikkatimi çekti.
Laf kalabalığı yapmayıp resimlere geçeyim.

Sırtında asmalı sopası ve yoğurt kovası ile Silivri'nin kaymaklı  yoğurdunu satardı yaşlı amcam	Yoğurtlarını koca kovalarla getirir. Hem geçimini sağlar  hemde hizmet etmiş olurdu.
Zamanın parfümerisi; orjinal katkısız satardı o çünkü esanscıydı. Ama bakıyorumda artık esanscı da kalmadı ortalık da bir iki tane  sağda solda kıyıda  köşede belki bulunur.	Birde oyuncak hokkabaz satan amca vardı. güler yüzü ile çocuklara el yapımı takla atan tahta hokkabazlar satardı.
Zamanında evimizin temizlik aracı olan süpürgeleri ve  süpürgeci amcayıda unutmamalıyız. Birde süpürgelerle  oynadığımız oyunlar (cadıcılık ve atcılık)	Bir çok çocuğun bayılarak yediği meşhur şekerlemeler vardı. Zamanın horoz şekerleri hala arıyor insan o güzelim günleri.
İstanbul sokaklarından son derece hoş bir nostalji daha katırı ile yük taşıyan dede..Turizim kenti olan İstanbul'umuzda  Turistlere sadece modern binaları gösteriyoruz. Onlarsa koruyamayışımıza gülüyorlar güzel tarihi...	Şimdiki gibi pokemon yada spiderman yoktu ama oz amanlar Bizim uçan pervanelerimiz vardı. Derin hayallere giderdik.
Bir de okula giderken giydiğimiz siyah önlüklerimiz vardı bizim.	Bir de yaşlılıktan mı yoksa bildiği bilginin ağırlığındanmı uyuya kalan manifaturacı emmimiz.

Bu güzel mail için düşünce platformuna ve Metin Aslım'a teşekkür ediyorum