Mersin’de inek yüzünden bütün köyden olan köylülerin Aziz Nesin’lik hikayesi 1996 yılında ‘Her vatandaşa 2 inek’ sözüyle başladı.

Hollanda’dan getirilen ve günde 30 litre süt verecek inekleri taksitle almak isteyen köylü sıraya girdi. Köye önce Avrupai bir ahır yapıldı. Aylarca geciken hayvanlar geldiklerinde davul zurna ile karşılandı.

Ancak mutluluk kısa sürdü. ‘Sağlıklı’ raporu olan hayvanlar tek tek ölmeye başladı. İneklerin bir bölümünün yaşlı, bazılarının şap ve brucella hastalığı taşıdığı tespit edildi. Tarım Bakanlığı devreye girince inekler Adana’da kesildi. Hayvanları kamyon tutup götürmek de yine köylüye düştü.

AİHM’E Mİ GİTSEYDİK

Makus talih köylünün peşini bırakmadı. Köy, 1998-2003 yılları arasında karantinaya alındı. Hayvan beslemek yasaklandı. 2003 yılından itibaren yavaş yavaş borçlarını ödemeye başlayan köylüye kötü haber bu kez Ziraat Bankası’ndan geldi. Banka, 2001 yılının üzerinden 7 yıl geçtikten sonra, alacağını talep etti. Gırtlağa kadar borçlu ahali borcu ödeyemeyince haciz işlemleri başlatıldı.

Banka iki kefil istediği için neredeyse köyün tamamı haczedildi. Ev ve arsalar hacizle gitti. 400 haneli köyün dörtte üçü aynı akıbete uğradı. Duruma tepki gösteren köylüler “Banka ihtar bile çekmedi, ‘O dönem devleti mahkemeye vermeniz gerekiyordu’ gerekçesini sundu. Biz vatanseverlik yaptık, kötü mü ettik. AİHM’mi gitseydik” dedi. CHP Mersin Milletvekili Ali Rıza Öztürk, şimdi talihsiz köyün öyküsünü TBMM gündemine taşımaya hazırlanıyor.