Mut'ta şüpheli ölüm!

sevgili mutlular bende mutluyum ama şu anda istanbulda yaşıyorum ama mut istanbul kadar degildir benim memleketim 1 tanedir derdim hep yorumlarınızı okudum ve şok oldum çok üzüldüm osman abiyi bende tanırdım hepimizin başı sagolsun çok üzüldüm ben 2006 2007 senesinde mutta kalırken çok sakindi herkes bir birini tanırdı ama şimdi gitigimde hiç tanıdık yüz göremedim çok üzüldüm herkes bu aralar birilerine öldürme asma kesme peşinde bilmiyorum sonumuz ne olcak herkese iyi günler slm olsum memleketime  iyi günler

Allah rahmet eylesin ne diyelim. Allah geride kalanlarına sabır versin Allah Emniyet güçlerinide yardım etsin onlarda her insanın başında duramaz

ben allahtan rahmet ailesine de  baş saglıgı diliyorum

 allah rahmet eylesın osman . fakat nedır bu mut ta bıtmek bılmeyen cınayetler. bu mut emnıyetı ne iş yapar. mutta huzur sükunet kalmamış.osman ı öldurecek kadar kıme zararı olabılırki. yazık çok yazık. bu kadar başıboşluk olamaz. 

Osman abiye Allah'tan rahmet yakınlarına başsaglı dilerim. Mut'ta artık huzur istiyoruz ! Önüne gelen birini bıçaklıyor,asıyor,kesiyor, öldürüyor! Yetkililer lütfen görevini layıkıyla yerine getirsin!!!

Ben mutta yaşamıyorum ancak internet yoluyla doğup büyüdüğüm yeri takip edebiliyorum.  Ölenlerin arkasından allah rahmet eylesin demekten başka bir şey gelmez elimizden. Osman arkadaşımızada allahtan rahmet geride kalanlarına baş sağlığı diliyorum. inşallah kent haberde bazı haberlerin devamını yazar ve başlangıcını duyduğumuz olayların sonucunuda öğrenebiliriz. Osman arkadaşımızın öldürülüp öldürülmediği veya ne sebebten öldüğü konusunda bir bilgisi olan varsa ve yoruma yazarsa sevinirim. yoksa bu tip olaylar il izlenimlerle yapılan yorumlarla daha fazla tedirginliği sebep olmaktan öteye gidemiyor... 

Allahtan rahmet diliyorum Osman abiye..daha dün gibi hatırlıyorum düğününü. çocuklarıda kocaman olmuşlardı.kendisi cüceydi. bir zamnlar bütün mut tanırdı kendisini.Başarılı çalışmalarıyla.Bilgisayar kullanımında çok profesyoneldi.Ama emekli olduktan sonra iyice dağıtmıştı.yedi bitirdi kendisini.nediyeyim.Allah mekanını cennet etsin

ÇINARIMI YIKANLAR ORMANSIZ KALSIN!!!

  Çınarımı yıktılar... Evet belki boy olarak kısaydı. Ama onun hiçkimsede olmayan kocaman bi kalbi vardı.O çevresine duyduğu sevgiyle büyüdü herkesin gözünde. Öylesine severdi ki beni, öylesine hissttirirdi ki sevdiğini... Bana duyduğu sevgiyle gün gün, saat saat, dkika dakika büyüdü bende; ve bendeki yeri... O benim babamdı, o benim her ihtiyaç duyduğumda gölgesine sığındığım çınarımdı... Benin kocaman çınarımı yıktılar. Bende onun gölgesindeydim, altında kaldım.. Evet hayattayım ama hareketsiz; konuşabiliyorum ama dilsiz...

  Öylesine yalnız hissediyorum ki kendimi hayatta... Kaybolmuş bir çocuk gibiyim. Hah tam da bunun gibi, bende hayatın gerçeklerinde kayboldum... Yolumu geri bulur muyum bulmaz mıyım bilemiyorum...

 Hayatım boyunca bir yanım eksik kalacak hep... Kocaman bir boşluk olacak içimde... Hiç dolmayacak, dolduramayacak kimse... Sanki hiç doymayacak gibi severdi beni ve kardeşimi. Kimi babalar çocuğuna bir kez bile söylememiştir sevdiğini. Ama benim babam öyle değildi. Her saniye içimde hissederdim sevgisini.. Hayattaki en değerlileri bizdik... Bizim de o...

   En değerlimi aldılar elimden.. Ama Allah'tan diliyorum ki, çınarımı yıkanlar ormansız kalsın!!!

ZAMAN İLAÇ DEĞİL SADECE ALKOLDÜR!!! Hayat bazen o kadar acımasız oluyor ki.. Bir çıkmaza itiyor insanı hangi yolu seçse bir zararla, bir hüzünle karşılanacak.. Bu çıkmazdan kurtulmak çok zor.. Neredeyse imkansız.. Hani zaman herşeyin ilacıdır derler ya; aslında bazı acıların ilacı değil, alkolü oluyor kimi zaman... Çünkü öyle acılar vardır ki zaman bile devası olamaz. Sadece unutturmaya yarar, ama bir süre için, uyandığında yine her şey aynı kalır. Bizim unuttum dememiz sadece sarhoşluğumuzdan kaynaklanan bir his.. Çünkü o acılar asla unutulmaz.. Çünkü zaman gidenleri geri getirmez, getiremez... Sadece birsüreliğine unutturur. Hatırlayınca yine allak bullak olur insan... İlk gün ki gibi sızlar yüreği, ilk gün ki acıyı yaşar yine aynen.. Şimdi söyleyin bana zaman neye çare oluyor? Gideni mi heri getiriyor? Yüreğimdeki sızıyı mı alıyor? Yoksa gidene duyduğum sevgiyi mi? HİÇBİRİNİ...

Oysa ki zaman her şeyin ilacıdır,demişlerdi bana... Benim bildiğim ilaçlar yarayı tamamen sarar, tamamen iyileştirir.. Ama zaman benim yaramı sarmıyor, acılarımı dindirmiyor, dindirmeyecek.. Evet belki arada sırada unuturum, ama tamamen asla unutamam.. Peki nasıl bir ilaç bu zaman? Etkisi olmayan bir nevi arada sırada uyuşturan.. İşte bu yüzdendir ki zaman ilaç değil, alkoldür.. Sarılamayacak iyileşemeyecek yaralar vardır. Şimdi '' zaman herşeyin ilacıdır'' diyen insanın neler hissettiğini anlamaya çalışıyorum.. Nasıl bir mantıkla düşündü acaba???