Gediz İplik ve Mensucat Sanayi A.Ş.’de (GİMSAN) çalışan 100 tekstil işçisi, 2009 yılı Ekim ayından beri ücretlerinin ödenmediği için işvereni mahkemeye verdiklerini söyledi.

Avukat vekaleti için Gediz Noteri önünde toplanan işçiler, yaklaşık bir yıldan beri maaşlarını düzenli şekilde alamadıklarını iddia ederek, hak ettikleri asgari ücret tutarındaki maaşlarını üçe bölen işverenin hala 2009 yılı Ekim ayına ait ücretin üçte ikisi ile aynı yıla ait Kasım, Aralık ve 2010 yılı Ocak ayı maaşlarının tamamının ödenmediği için mahkemeye başvurmak zorunda kaldıklarını açıkladılar.

Geçen yıl içersinde bu sıkıntılarının bir an evvel giderilmesi için önce GİMSAN Yönetim Kuruluna ikazda bulunan işçiler, olumlu sonuç alamadıkları için Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ile Kütahya Bölge Çalışma Müdürlüğü’ne şikayet dilekçesi gönderdiklerini ifade ettiler.

Daha önceki krizlerde işveren ile kendileri arasında yapılan noter sözleşmelerini de hatırlatan işçiler, bu sözleşmeye göre; ücretlerin düzenli ödeneceği, fazla mesailerin verileceği, usta konumundaki personelin maaş farkının korunacağı ve yıllık yakacak kömür yardımının devam edeceği sözlerinin hiç birinin yerine getirilmediğini dile getirdiler. Yetkililerden dertlerine çözüm getirilmediğini, durumun bu yüzden kötüye gittiğini savunan işçiler, “Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı müfettişleri işyerinde çalışan 113 işçi ile birebir görüşme ve inceleme yaptı. Müfettişlerin hazırladıkları rapor üzerine bakanlıktan gelen cevabi yazıda; alacaklarımızın ödenmemesi veya diğer iddialarımızın ısrarı halinde İş Mahkemesinde dava açmamız rica edildi. Hükümetten her türlü teşvik ve desteği gören işveren, şimdi ise işçinin asgari ücretine göz dikmiş bulunuyor. Üretimin artması ve işsizliğin azalması için verilen bu destek bize hiçbir şekilde yansımadı. İşyerinin kapanmasını hiçbir şekilde istemiyoruz. Son model lüks arabalarla gezen işyeri sahipleri bizi açlığa mahkum etti. Esnafa olan borçlarımız yüzünden çarşıdan geçemez olduk. Parasızlıktan okula gönderemediğimiz çocuklarımızın yüzüne bakamıyoruz. Ailelerimiz perişan oldu ve bazıları dağıldı. İş Kanunu’nun 34. Maddesine göre 10 gün civarında İş Görmeme eylemi yaptık. Ardından işverenle yapılan görüşmelerde anlaşmaya varamadık ücretlerimiz gene ödenmedi. Bakanlıktan acil çözüm bekliyorduk nasihat aldık. Yasal yollardan hakkımızı almak üzere mahkemeye başvurmaktan başka çaremiz kalmadı. Hükümetin hukuka, alın terine ve güçsüze desteği sadece bumudur” dediler.