Şırnaklı Serhat'ın film gibi hikayesi

Şırnak’tan çıktığında henüz dokuz yaşındaydı. Babasını kaybetmişti, beş kardeşiyle yaşıyordu. Ona yeni bir hayatın kapısını öğretmeni araladı, Darüşşafaka Eğitim Kurumları’nın sınavını kazandı ve İstanbul’a geldi. Serhat Ural şimdi bu okulu birincilikle bitiriyor, doktor olmak istiyor

Bundan tam 145 yıl önce İstanbul’da kurulan ve babasız öğrencilere burslu eğitim sağlayan Darüşşafaka Eğitim Kurumları bugüne D tüm Türkiye’den pek çok çocuğa kucak açtı. Okul 145 yıldır dimdik ayakta ve burada Anadolu’dan gelen birçok çocuğa eğitim veriliyor. İşte o öğrencilerden biri de Serhat Ural... Dokuz yaşında Şırnak’tan İstanbul’a geldiğinde bu eğitim kurumunun içine ürkek adımlarla girdi. Şimdi ise okul birincisi oldu.

Serhat Ural 18 yaşında. Şırnak’ın İdil ilçesinde dünyaya geldi. Babasını sekiz yaşındayken kaybetti. ‘Babam devlet memuruydu, vuruldu. Terör saldırısı değildi, babamın faili hiçbir zaman bulunamadı. Sadece ben değil, kimse bilmiyor neden öldürüldüğünü’ diyor. Geriye bir anne ve altı çocuğu kaldı. Serhat bu çocukların en küçüğüydü. Evin geçimini Serhat’ın büyük ağabeyi ve babasından kalan maaş sağlıyordu. Derslerinde başarılı olan Serhat’ı ilkokul üçüncü sınıfı bitirdiğinde Darüşşafaka’nın sınavına ilkokul öğretmeni Ayhan Kökçü yönlendirdi. Önce ona okulu anlattı sonra Serhat’ın sınava başvurusunu yaptı. Serhat kendisi gibi birkaç öğrenciyle Diyarbakır’da sınava girdi. Sınava girene kadar okulun sadece İstanbul’da olduğunu biliyordu.

HAYATININ İLK MEKTUBU

Serhat’a hayatının ilk mektubu Darüşşafaka’dan geldi. Serhat ‘O güne kadar kimse bana mektup göndermemişti. Zarfı açtım, kağıtta sınavı kazandığım yazıyordu. Annem sevinmesine rağmen beni göndermek istemedi. İstanbul büyük bir şehir olduğu için başıma bir şeyin gelmesinden korkuyordu. Okuldan çok aradılar, araya dönemin İdil Kaymakamı ve öğretmenler girdi ve annemi ikna ettiler’ diyor.

Ağabeyiyle otobüsle Şırnak’tan çıktı, İstanbul’a yola koyuldu. Yolda ne düşündüğünü, ne hissettiğini, kendisini nelerin beklediğini bilmiyordu. Maslak’taki Darüşşafaka Eğitim Kurumu kapısından içeri adım attığında içinden önce ‘Bu kadar büyük bir okulda kaybolurum’ diye geçirdi. Oysa bir süre sonra o okulun bahçesindeki taşların yerini bile ezbere bileceğinin farkında değildi.

HAYATIM İKİYE AYRILIYOR

Serhat, ne kayboldu ne de kendisini yalnız hissetti. Okuldaki diğer öğrenciler arkadaşından öte artık kardeşi olmuştu. Serhat bu okulda başka neler kazanmadı ki? ‘Burada istediğim her şeyi yaptım. Bir kere her sporu denedim, öyle bir fırsatım vardı. Kimse bana ‘Sen bunu yapamazsın’ demedi. Masa tenisinde başarılı olunca onu seçtim, salon danslarına katıldım. Burada yeter ki bir şey yapmak iste, önünde hiçbir engel yok. Dil öğrendim, pek çok kardeşim oldu. Öğretmenler ağabeyimiz, ablamız anne ve babamız gibi’ diye konuşuyor.

Serhat derslerindeki başarılarından dolayı bu yılın okul birincisi. Lise son sınıftaki Serhat bu yıl üniversite sınavına girecek: ‘Tıp ya da diş hekimliği bölümünü yazmak istiyorum. Henüz karar vermedim. Tıbba yönelmemin nedeni tıpta okuyan ağabeyimdi. Okulu bitirdikten sonra yapacağım işe göre nerede çalışacağım değişir. Örneğin tıp fakültesini kazandım, bir süre Şırnak’ta çalışırım ama bütün hayatımı orada geçirmem. Hayatım ikiye ayrılıyor; Darüşşafaka öncesi ve sonrası. Artık büyük bir kentte yaşıyorum, büyük kente alıştım.’

Her daim olması gereken eğitimde fırsat eşitliğinden yararlanan Serhat’ı belki pek çok başarı bekliyor. Hayatını anlatırken babasını anmayı unutmuyor: ‘Babam sevilen biriydi, insanlara iyilik yaparsan karşılığını da bulursun.’


Bu ‘Baba Kucağı’ herkese açık


‘BABA Kucağı’ olarak bilinen Darüşşafaka Eğitim Kurumları’nın genel müdürü koltuğuna geçen eylül ayında ilk kez bir kadın atandı. Nilgün Akalın şimdiye kadar erkeklerin oturduğu koltuğun misyonunu şöyle anlatıyor: ‘Burada hem anneyi hem de babayı temsil ediyoruz. Çocuklar aslında yaşamı çok iyi algılamışlar, duyarlılıkları çok yüksek, kendilerini çok iyi ifade edebiliyorlar. Burada anne ve babalıktan çok rehberlik, yol göstericilik daha öne çıkıyor. Buna daha çok ihtiyaçları var.’

Onların amacı Anadolu’dan Serhat gibi pek çok çocuğa kucak açmak. Akalın yaptıkları araştırmaya göre öğrencilerinin yüzde 60’ının İstanbul, yüzde 40’ının ise Anadolu’dan geldiğini belirterek ‘Halbuki eğitimde fırsat eşitliğinin bir gereği olarak her ilden öğrencinin burada olması gerekiyor. Bu okulu daha özenilir hale getirmek için 16 ilde tanıtım toplantısı yaptık. Talep artınca mayıs ayı başında 25 ilde tanıtım toplantıları düzenledik. Veliler ve öğretmenlerle görüştük. Her ilden en az bir öğrenci almak istiyoruz. Şu an okulumuzda 746 öğrenci var, bu yıl 120 öğrenci daha alacağız. Milli Eğitim Bakanlığı’nın bize verdiği bilgiye göre yaklaşık 6 bin, üçüncü sınıfta okuyan babasız öğrenci var’ diyor.

Darüşşafaka Eğitim Kurumları’nın sınavı 1 Haziran’da yapılacak. Şimdiye kadar bin öğrenci sınava başvurdu. Ama başvurular henüz bitmedi, 30 Mayıs’a kadar sürüyor. Okula ulaşmak isteyenlerin www.darussafaka.k12.tr internet sitesi üzerinden gerekli evrakları hazırlayarak okula göndermesi yeterli. Okula bağışlarınız için ayrıntıları (0212) 286 22 00 no’lu telefondan öğrenebilirsiniz.


Hepsinin başarısı anneyi mutlu etti


BEŞ kardeşi olan Serhat’ın en büyük ağabeyi devlet memuru, bir ağabeyi bilgisayar mühendisi ve İstanbul’da çalışıyor, bir ağabeyi doktor, ablalarından biri hemşire, diğer ise meslek lisesi mezunu ve bir şirkette çalışıyor. Anne Emine Ural halen Şırnak İdil’de yaşıyor, çocuklarının başarısıyla gurur duyuyor. Serhat’ın okul birincisi olduğunu öğrendiğinde de dünyalar onun olmuş. Yaz tatilinde Şırnak’a giden Serhat ‘Beni oraya çeken bir şey yok ama bana ait şeyler var. Annemi özlüyorum’ diye konuşuyor.