Adatıldık

Yıllar yılı hep aldatıldık. Büyüklerimiz sürekli bizleri kandırdı durdu. Bunu neden yaptılar bilmiyorum ama hepimizin kafasını karıştırmayı başardılar.

Küçükken sorardık: ’Baba, ben nasıl oldum?’ diye. Yanıt: ’Leylekler getirdi kızım.’ Çok öğretici bir cevap! Ayrıntılara girmeseler bile bari biyolojik olarak açıklasalardı.
Mesela; ’kibritle oynama çocuğum cısss’. Niye? Neden cısss? Cıss ne demek? ’Oğlum elin yanar, canın acır, kibritle oynamak zararlıdır!’ demek çok mu zordu?

Bu ve bu gibi durumlar, ne kadar basitmiş gibi görünse de aslında çok önemli ve üzerinde durulması gereken konular. İnsanlar olayları, maddeleri olduğundan farklı gösteriyor. Nasıl olsa zamanla öğrenir çocuk diyorlar. Hiç de öyle değil. Çocuklara küçükken aşılanmayan duygular, değerler, ileride çocukları yalancılığa ve sahteciliğe itiyor. Gökte gördüğü bir gezegenin ne olduğunu soran çocuğa babası ’Aydede oğlum’ diyor. Halbuki o cismin dünyamızın uydusu Ay olduğu ve geceleyin yeryüzünü aydınlattığı söylense, o çocuk çok daha bilinçli ve araştırmacı olarak yaklaşacaktır o cisme. Büyükler, küçük sahte yalanlarla çocukların beyinlerini uyuşturuyor ve onları herşeyi olduğu gibi kabullenmeye itiyor. Aslında bu bir zaman kaybıdır. Belki 10, belki 20 yıllık bir zaman kaybı. Çocuklar 10 yaşından sonra kendilerince birşeyler öğrenmeye başlıyorlar. 10 yıllık bir kayıptan sonra yaşamı tanımaya çalışmak ne kadar adil? Bu kaybın hesabı birilerinden sorulmalı artık.

Küçük yaşlarda çocuklarımıza herşeyi olduğu gibi anlatmamız gerekir. Bu onları daha cesur olmaya, anlamaya, merak etmeye, araştırmaya ve soru sormaya yöneltecektir. Çağımıza yakışacak, uygarlığımızı düzlüğe çıkaracak olan da budur.
Onların beyinlerini körleştirmek değil, geleceğe açmaktır görevimiz. Bir takım tabuları yıkalım ve hep beraber ülkemize bilinçli ve araştırmacı gençler kazandıralım.