İnsan yüzbinlerce yıldan beri yeryüzünde yaşıyor. İnsan, yeryüzünde var olur olmaz, doğayla birtakım ilişkiye girmiş. Ama doğayla ilişkileri açısından gerekli araçlar, diğer canlılarda olduğu gibi kendisine verilmemiş.İnsan, ancak yaşam için gerekli araçları geliştirebilmesi sayesinde varlığını sürdürmeyi ve çoğalmayı başarmıştır.

Zaman içinde de insanlar gereksinimlerini karşılayabilmenin en geçerli çözümünü toplum biçiminde örgütlenmekte bulmuşlar. Evet, insanların mutlaka toplum biçiminde örgütlenmeleri gerekir. Fakat çeşitli maddi sorunlar sonucu insan için en güzel çözüm yolu bu olmuş.
Kişilerin ihtiyaçlarının karşılanması ve toplumun hayat içindeki varlığını sürdürebilmesi; ekonomik birliğe, toplumsal dayanışma ve üretime bağlıdır. Kişi kendi kimliğini toplumda ve toplum içindeki ilişkide bulur ve geliştirir.

Hak, doğruluğa saygılı olunmasını gerektiren bir ilkedir. Ayrıca; kişiye hukuk kuralları tarafından verilmiş yetki, özgürlük ve olanak şeklinde de tanımlanabilir.

Herkes kişiliğine bağlı, dokunulmaz, devredilmez ve vazgeçilmez haklara sahiptir.
Bu haklar; yaşama hakkı, kişi dokunulmazlığı, düşünme ve inanç özgürlüğü, özel hayatın gizlenmesi gibi kişisel; ailenin korunması, sosyal haklar, güvenlik hakkı, öğrenim sağlanması gibi sosyal ve ekonomik, vatandaşlık, seçme ve seçilme hakları ve dilekçe hakkı gibi siyasal özellikte haklardır. Bunlar dışında da hukuk kurallarında, doğan kişilerin birbirlerine karşı sahip oldukları haklar da vardır.

Toplumda yaşayan kişiler ve bu ülkenin vatandaşları olduğumuz sürece, hepimiz bu insan haklarına sahibiz.

İnsan hakları kavramı son yıllarda hem dünyada hem ülkemizde sık sık dile getiriliyor. Örneğin; Kosova’da, Arnavutluk’ta yapılan insanlık dışı uygulamalar nedeniyle NATO’nun askeri müdahalesi...

Bu konuda hepimizin eksikleri var. Bazılarımız insan hakları sözcüğünü bir olay konusu gibi kullanıyoruz. Bizim dışımızdakileri, hakları olmayan birtakım yaratıklar grubuna sokuyor ve şiddete kadar her türlü uygulamaya maruz bırakıyoruz. Bu arada pazarda tezgah açmak için gerekli yasal işlemleri yapmadan pırasa-soğan satmamızı engelleyen zabıtadan kaçarken de ’insan hakları’ diye söyleniyoruz.

İnsan hakları; toplumun dil, din, ırk, cinsiyet, siyasal ya da herhangi bir görüş gibi saygı gösterilmesi gereken hak ve özgürlüklerin tümüdür. Eğer toplum içinde bir arada yaşıyorsak, benimkiyle seninki, bizimkiyle onlarınki uyum içinde olmak zorundadır.

Herkesin yaşamını sürdürebilmesi yaşama hakkına bağlıdır. Yaşama hakkının gerçekleşebilmesi için ise, kişi dokunulmazlığı ve kişi güvenliğinin olması gerekir.
Özel hayatın gizliliği de önemlidir. Kişinin sadece kendisi için saklı tuttuğu ve başkalarının bilmesini istemediği gizli yaşamıdır.

Ayrıca; din ve vicdan özgürlüğü de, kişisel haklarımız bünyesinde ele alınabilir. Toplum içinde çeşitli insan ve grupların huzur içinde yaşayabilmesi için, herhangi bir dine veya inanca sahip kişilerin, bunun gerektirdiklerini yerine getirme özgürlüğüne sahip olmaları gerekir. Ancak, kendimizle aynı inancı paylaşmayanların günlük yaşamlarını diledikleri gibi sürdürme hakkının varlığını kabul etmeliyiz.

Hakkının ihlal edildiğini, yasaya aykırı bir olay ya da işlemle karşı karşıya kaldığını düşünen veya iddia eden her kişi hakkını aramakta özgürdür. Haklarımızı, yargı ya da yasama yoluna başvurarak arayabiliriz. Ayrıca komşumuza, ev sahibimize, kiracımıza dava açmadan hoşgörümüzle de çözebiliriz. Karşılaştığımız sorunla ilgili olarak herhangi bir kişiyle ya da kurumla anlaşmazlık içindeyken, sorunun nasıl çözümlenebileceğini düşünmemiz gerekir.
Duygularımıza gem vurup, mantığımızı işletirsek her iki tarafı da kazançlı çıkaracak çözümler üretebiliriz....