Dursun Akçam
(1930 - 2003)
Yazar. Dursun Akçam Ardahan’ın Ölçek Köyü’nde doğdu. Cilavuz Köy Enstitüsü’nü bitirdi (1950) .Yükseköğrenimini Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü’nde tamamladı (1958). Çeşit’i illerde öğretmenlik, ardından Türkiye Öğretmenler Sendikası ikinci başkanlığı yaptı. 1976 yılında gazeteciliğe başladı,
Milliyet gazetesinin açtığı bir yarışmada Analarımız adlı yazısıyla Milliyet gazetesinin Ali Naci Karacan ödülünü aldı(1962). Kanlı Derenin Kurtları adlı eseriyle 1976 Türk Dil Kurumu Roman Ödülü’nü kazandı.
Eserlerinde kırsa! gerçeklikler üzerinde, kendi gözlemleriyle yoğunlaştı. Varlık, Yeni Ufuklar, Demet, Köy ve Eğitim, İmece, Pazar Postası, Son Havadis, Dünya, Milliyet, Cumhuriyet, Akşam, Vatan, Yön, Devrim, Türk Dili, Forum, Milliyet Sanat, Yeni Toplum, Demokrat Dergi ve gazetelerinde yazıları ve öyküleri yayınlandı.12 Mart döneminde Ankara Sıkıyönetim Komutanlığı Askeri Mahkemesince tutuklandı ve TÖS davasında yargılandı. 8 yıl 10 ay hapse mahkûm edildi, ancak Yargıtaydan beraat etti.
Daha sonra Ankara Atatürk Lisesi'ne atandı ve oradan İncesu Ortaokuluna sürgün edildi. 12 Eylül’de yurtdışına çıkmak zorunda kaldı. 11 yıl yurt dışında yaşadı. Yurda döndükten sonra Kuşadası'na yerleşti. Edebiyatçılar Derneği'nce Onur Ödülü'ne değer görüldü (2003). 19 Eylül 2003'te, Akciğer Kanserinden öldü. Türkiye İnsan Hakları Kurumu (TİHAK) kurucu üyesiydi.
Eserlerinden bazıları:
Analar ve Çocuklar (1964-1973),
Maral (1964),
Doğunun Çilesi (1966),
Ölü Ekmeği (1969),
Taş Çorbası (1970),
Kan Çiçekleri (1977),
Kafkas Kızı (1978),
Altta kalanlar (1979).
