Hava sıcaklıkların arttığı son günlerde çeşme önlerinde büyük bir yoğunluk yaşanıyor. Çoğunlukla kaynağını dağ sularından alan çeşmelerde, özellikle öğlen saatlerinde vatandaşların adeta akınına uğruyor.

Erzurum’un değişik mahalle ve semtlerinde bulunan çeşmeler tarihi Osmanlı dönemlerine dayanıyor.

Erzurum sularının değiştiği söylentisine inat tatlı su tüm Erzurumluların vazgeçilmezi oluyor.

Çoğunlukla dikdörtgen şekilde olup, yuvarlak veya sivri kemerler içerisine ayna taşları, altında yalak taşlarından yapılmış olan çeşmeler, yapılan restorasyonlar ile günümüz mimarisini de yansıtıyor. Bir kültür olarak bilinen ve son günlerde tadı ile kokusunda problem olan Erzurum suyu, çeşmeler de ki tatlı su ile yeniden halkın güvenini kazandı.

Erzurum da hizmette olan çeşmeler ise şöyle; Cennet Çeşmesi, Gürcü Kapısı Hacı Mehmet Çeşmesi (1681), Safiler (Sabahane) Çeşmesi (1556), Kale Çeşmesi (1745), Yazıcıoğlu Çeşmesi (1748), İsmail Ağa Çeşmesi (1734), Çeteci Abdullah Paşa Çeşmesi (1750-1755), Dört Güllü Çeşmesi (1775), Osman Ağa Çeşmesi (1677), Narmanlı Camisi Çeşmesi (1734), Akpınar Çeşmesi, Hacı Dede Ağa Çeşmesi, Kırmızı Çeşme, Sansarcıbaşı Çeşmesi, Dabakhane Çeşmesi, Gül Ahmet Çeşmesi, Recep Ağa Çeşmesi, Paşa Pınarı Çeşmesi, Sıvırcık (Sığırcık) Çeşmesi ve Bakırcılar Cami Çeşmesi Kırk Çeşme, Zeynel Çeşmesi, Cennet Çeşmesi, Dabakhane çeşmesi, Ali Paşa Çeşmesi, Ayas Paşa Çeşmesi, Bakırcı Çeşmesi ve Esat Paşa Çeşmesi.