Çameli Genel Bilgi

Çameli Genel Görünüm

Denizli İli’nin Akdeniz Bölgesi sınırları içerisinde kalan Çameli’nin kuzeyinde Acıpayam, doğusunda Burdur ve Muğla, güney ve batısında da yine Muğla ili bulunmaktadır. Dağlık bir alanda yer alan Çameli, Teke Dağlarının uzantısı, yer yer 2000 m.ye ulaşan dağlar, ve derin vadilerle parçalanmıştır. Güneyde doğu-batı doğrultusunda Boncuk Dağları yer alır. Yöreyi Elmadağ’dan kaynaklanan ve Dalaman Çayı’na dökülen irili ufaklı çay ve dereler sulamaktadır. İlçenin ovalık alanları oldukça sınırlıdır.Ormanlık alanlarında kızılçam, karaçam, ardıç ve meşe ağaçları bulunmaktadır. İl merkezine uzaklığı 113 km. olan ilçenin denizden yüksekliği 750-2313 m. arasında değişmektedir. Çameli’nin yüzölçümü 73.800 km2 olup, toplam nüfusu 19.100’dür.

İlçenin ekonomisi ormancılık ve hayvancılığa dayalıdır. Yayla ve ovaların yok denilecek kadar az oluşundan ötürü bitkisel üretim sınırlı ölçüde olup, fasulye, ceviz, elma yetiştirilmektedir. Ayrıca Elmalı, Taşçılar ve Kirazyayla Köylerinde Alabalık üretimi gelişmektedir. Hayvancılıkta sığır besiciliği ön planda olup süt ve süt ürünleri ekonomisinde önemli yer tutmaktadır. Bunların yanı sıra halıcılık da yöresel olarak yapılmaktadır.

Çameli Ormanları

Çameli ve yöresinde yeterince bir arkeolojik araştırma yapılmamıştır. Ancak yüzey buluntularında ve rastlantı sonucu ele geçen çanak çömlek parçaları yörede MÖ.2000’lerden itibaren bir yerleşim olduğunu göstermektedir. Ayrıca Kolak, Sarıkavak ve Karabayır köylerinde de eski çağlara ait mezarlar ve keramik buluntuları görülmüştür. Yörenin Karia bölgesine yakınlığı dikkate alınacak olursa, Karialıların burada yaşadıkları sanılmaktadır. Yörede Hititler, Frigler ve Makedonyalılar egemen olmuş, bunu Roma ve Bizanslılar izlemiştir. Nitekim Çameli merkezinde çok sayıda kitabe, heykel, mermer sütunlara rastlanmış oluşu Roma döneminde buranın önemli bir kent olduğunu göstermektedir. Ayrıca burası Hıristiyanlığın ilk yıllarında, Hıristiyanların toplandığı ve saklandıkları bir yer olarak da bilinmektedir. Bizans dönemine ait mimari parçalar Sarıkavak Köyü’nde, Kolak Köyü’nde Gökçeyaka’da bulunmuştur.

Malazgirt Savaşı’ndan (1071) sonra Türkmen grupları buraya yerleşmiştir. Bunların başlıcaları Avşarlarla, Kınık ve Kayı boyuna mensup Oğuz Türkleridir. Sonraki yıllarda Karamanlılardan bir kısmı buraya yerleşmiş ve bundan ötürü de buraya karaman ismi verilmiştir. Menteşe Beyliğinin kurulmasından sonra Çameli ve çevresi onlara bağlı kalmıştır. Osmanlılar zamanında da Menteşe sancağına bağlanmıştır. Cumhuriyet dönemine kadar Çameli, Köyceğiz’e bağlıyken, zamanla bazı esnafın Karaman’a yerleşmeleri nüfusun çoğalmasına neden olmuştur. İlk mescidin burada yapılması ve çevreden cuma namazını kılmak için buraya gelinmesi nedeniyle buranın "Cuma yani" olarak adlandırdığı bilinmektedir. Cumhuriyet döneminde çevrenin merkezi haline gelen Karaman, 1930’da nahiye olmuş ve ilk kez Marmaris ve Köyceğiz’e, 1932’de de Acıpayam’a bağlanmıştır. 1953’deki idari düzenlemeler sırasında Kararman ilce merkezi olmuştur. Bu arada Çameli’nin ismi de , çevresindeki ormanlardan esinlenerek Çameli olarak değiştirilmiştir.

Kenthaber Kültür Kurulu