Rasime Şeyhoğlu 74 yaşında, türkü sevdalısı bir ‘ana’. Ona yakınları TÜRKÜ KADIN diyorlar. Öyle zengin bir türkü dağarcığına sahip ki … Türkü söylemek onu mutlu ediyor. Öyle de paylaşımcı ki ... Elinde avucunda ne varsa illa paylaşır. Yedirir, içirir. Giydirir, kuşatır. Paylaşmak mutluluktur ona göre.

Oğlu da annesi gibi paylaşımcı. Anne 2002’de ağır bir hastalığa yakalanıp sonra da şifaya kavuşunca ana-oğul bir kütüphane kurma derdine düştüler. Öncelikle ve özellikle çocuklar kitap okumalı, bilinmeyenleri bilmeli, gençler de çocuklardan etkilenip kitaba tutsak olmalıydılar.

Bilim ve teknolojiyle tanışmalılar, dünyanın bütün yazarlarını tanımalılar, sağda solda kaynak kitap aramaktan kurtulmalıydılar. LGS ve ÖSS için de kitap bulunmalı, dershane gibi işlemeliydi kütüphane. Çocuklar ve gençler bu hizmetten para vermeden yararlanmalıydılar. Okumalılar, öğrenmeliler ve sonuçta bir şeyleri değiştirebilmeliydiler. Kısaca kütüphane bir ışık, bir rehber olmalıydı.

Ana oğul bunun için köy arayışına girdiler.