Simav Genel Bilgi

Ege Bölgesi’nde, Kütahya İli’ne bağlı bir ilçe olan Simav’ın kuzeyinde Balıkesir ve Tavşanlı, doğusunda Hisarcık, Gediz ve Şaphane, güneydoğusunda Pazarlar, güney ve güneybatısında Manisa, batısında Manisa ve Balıkesir bulunmaktadır. Simav, Ege ve Marmara Bölgeleri arasında bir sınır konumundadır. Kütahya’nın batısında yer alan Simav dağlık bir arazi yapısına sahiptir. İlçenin kuzey ve doğu kesimini Eğrigöz Dağı’nın batı ve güney kesimleri, güneydoğu kesimini de Şaphane Dağı’nın batı uzantıları, güneybatı kesimini de Demirci-Simav dağlarının bir bölümünü oluşturan Simav Dağı, batı kesimini Alaçam Dağlarının güneydoğu uzantısı olan Akdağ engebelendirmektedir. İlçenin en yüksek noktaları Akdağ (2.089 m.) ile Simav Dağı’nın Damrık Ziyaret Tepesi (1.800 m.)’dir. Bu dağların yüksek kesimlerinde Karaçam ormanları bulunmaktadır. İlçenin iç kesimindeki düzlükler çöküntü alanları olup Simav Ovası adı ile tanınmaktadır. Yüzölçümü 120 km2 olan bu ova, denizden 780 m. yüksekliktedir. Ovanın orta kesimini kalınlığı 150 m.yi bulan alüvyonlar, kum, çakıl ve killer oluşturur. Eskiden bu ovanın ortasında yer alan Simav Gölü kurumuş ve tarım alanı olarak kullanılmaktadır. Simav Ovası yer hareketleri sonunda Neojen döneminde ortaya çıkmıştır. Kırık fay çizgileri ile sınırlanan ova ve çevresi etkin deprem kuşakları üzerindedir. Nitekim 28 Mart 1970’deki Gediz depremi burada da etkili olmuştur.

İlçe topraklarını Kirmasti Suyunun başlangıç kollarından Emet Çayına katılan Kocaçay ile Susurluk Çayının başlangıcı olan Simav Çayı sulamaktadır. İl merkezine 147 km. uzaklıktaki ilçenin yüzölçümü 1.557 km2, toplam nüfusu da 98.119’dur.

İlçenin ekonomisi genel olarak tarım ve hayvancılığa dayalı olup, turizm, kerestecilik, madencilik ve halıcılık da ekonomisinde etkilidir. İlçede yetiştirilen başlıca tarımsal ürünler; buğday, şeker pancarı, patates, kestane, nohut, elma ve erik yetiştirilir. Az miktarda da fasulye, soğan, armut, arpa ve kenevir yetiştirilir. Göl arazisinde de örtü altı seracılığı yapılmaktadır. Hayvancılıkta ise büyük ve küçükbaş hayvan besiciliği yapılmaktadır.

İlçenin önemli geçim kaynağından biride el halıcılığıdır. İlçede 10.000’i aşan halı tezgahı ile yılda yaklaşık 250.000 metrekarelik el halı dokumacılığı aile işletmeciliği olarak yapılmaktadır. Simav halılarının üretim ve pazarlama merkezidir. İlçenin merkez, kasaba ve köylerinde 53 kereste fabrikası ve 100’e yakın kereste atölyesi bulunmaktadır.

Bölgede çıkan sıcak su kaynaklarından yararlanılarak oluşturulan Naşa ve Eynal kaplıcaları ile hamamlar ilçe ekonomisine büyük bir katkı sağlamaktadır. Ayrıca Gölcük yaylası ve Nfia Pınarı orman içi dinlenme yerleridir. İlçe topraklarında Antimuan, Magnezyum, Demir Kalkan, Kurşun, Çinko, Bakır Feldisbat, Kükürt Manyezit yatakları bulunmaktadır.

Simav’da yapılan kazı ve araştırmalarda, yörenin Kalkolitik Çağdan (MÖ.5500-3500) itibaren yerleşme yeri olduğunu göstermiştir. İlk Çağda Abbeitis ismi ile anılan yörede Synaos, Ankyra Sidera isimli antik kentler vardı. Antik çağda Sinaos, daha sonra Sindos’a dönüşmüş ardından da Simav olmuştur. Frigler MÖ.1200-600 arasında yöreye hakim olmuş, buradaki Pers egemenliğini, Makedonyalılar kaldırmış, İskender’in ölümünden sonra da Bithynia ve Peragamon Krallıklarının yönetimine girmiştir. Pergamon Kralı III.Attalos’un vasiyeti uyarınca da Romalılar buraya hakim olmuşlardır. Yörede Ankrya (Simav Kilise Köy) ve Siynaus (Simav) kentlerini kurmuşlardır. Roma döneminde bu kentlerde sikke basılmıştır. Roma döneminden günümüze keramik, heykel, cam eserler, steller ve sunaklar gelebilmiştir. Bizans döneminde Kütahya ile birlikte Simav da önemini korumuştur.

Malazgirt Savaşı’ndan (1071) sonra Kutalmışoğlu Süleyman Şah Orta ve Batı Anadolu’yu ele geçirmiş, kardeşi Melik Mansur Kütahya ve yöresine hakim olmuştur. I.Haçlı Seferinden sonra Kütahya ile birlikte yöre de yeniden Bizanslıların eline geçmiş, II.Kılıçarslan’ın Myriokephalon Savaşından (1183) sonra yeniden Selçukluların yönetimine girmiş, birkaç kez taraflar arasında el değiştirmiştir. Alaaddin Keykubat tarafından yöre kesin olarak 1233’de Selçuklu topraklarına katılmıştır. Kütahya ve Denizli yörelerine 1283’te yerleşen Germiyanoğulları burasını da kontrolleri altına almışlardır. 1429’da Simav Osmanlı topraklarına katılmıştır. Osmanlılar döneminde 1868 yılında Kütahya sancağına bağlı bir ilçe olmuştur. Milli Mücadele yıllarında düşman işgaline uğramış, 4 Eylül 1922’de de işgalden kurtulmuştur.

Hisarbey Köyü'nde Ankrya kentinin kalıntıları bulunmaktadır. Ayrıca Eynal Kaplıcaları ve Çitgöl Kaplıcaları vardır.

Kenthaber Kültür Kurulu

Fotoğraflar, Simav Belediyesi web sayfası ve www.kutahya.tripod.com adresinden alınmıştır.