6
Mayıs
2024
Pazertesi
DİYARBAKIR
Süleyman Nazif
Süleyman Nazif (1869-1927)
Şair, yazar. Gördüğü özel öğrenimle Farsça, Arapça ve Fransızca öğrendi. Diyarbakır Vilayet Matbaası Müdürlüğü ve Diyarbekir gazetesinin başyazarlığını yaptı. II. Abdülhamid’in baskıcı yönetiminden kaçtı. Paris’e gitti ve orada Meşveret gazetesini çıkardı. Yurda dönüşünde 12 yıl Bursa’da zorunlu oturma cezasına çarptırıldı. Meşrutiyet’ten sonra Basra, Kastamonu, Musul, Trabzon ve Bağdat valiliklerinde bulundu. 1915’te İstanbul’a yerleşerek Halk, İleri, Hadisat gazetelerinde yazdı; Halk’ın başyazarlığını yaptı. İstanbul’un işgalini protesto amacıyla yazdığı “Kara Bir Gün” yazısı ve aynı yönde verdiği konferanslar nedeniyle 1920’ de Malta’ya sürüldü.
1922’de yeniden İstanbul’a yerleşti. Yaşamının sonunu değin burada kaldı. Resimli Gazete’de çalıştı. Süleyman Nazif’in yazı yaşamı 1894/1895’te Diyarbekir Vilayeti Salnamesi’ni hazırlamasıyla başlar. 1898’de Servet-i Fünun’da şiirleri yayınlandı. Meşrutiyet Dönemi’nde yazdığı tarih, eleştiri, anı türündeki yazılarıyla başarı kazandı.
Sürgün yıllarında yazdığı şiirleri içtenliği, söz oyunlarına yer vermeyişiyle ilgi uyandırdı. Sonraki yıllarda dilin özleşmesine ve Ulusal Edebiyat Akımı’na karşı çıkanlar arasında yer aldı. Bu dönemde Mecmua-i Ebüzziya’da yazdığı eleştiriler, yazın çevrelerinde “nesnellikten uzak olarak ”değerlendirildi.
Başlıca yapıtları:
Namık Kemal (1897, eklerle 1922)
Gizli Figanlar (şiirler, 1906)
Malta Geceleri (1924)
Tarihin Yılan Hikayesi (makaleler, 1922)
İki Dost (N.Kemal ve Ziya Paşa üstüne, 1926)
Fuzuli (1926).
Sorular/Cevaplar