Siirt'te yaklaşık 20 yıldır dağdaki bir mağaranın önünde kurdukları naylon brandalar altında yaşam mücadelesi veren 5 çocuklu aileye Limak Holding yetkilileri sahip çıktı.

Limak Holding tarafından Aydınlar ilçesi yakınlarından geçen Botan Nehri üzerinde yapımına devam eden Alkumru Baraj inşaatı bir insanlık dramını ortaya çıkardı. Baraj inşaat sahasının bulunduğu alanda bir dağın başında mağara ve naylon barandalar altında yaşam mücadelesi veren Fadime Uras ve 5 çocuğunu fark eden firma yetkilileri hemen harekete geçti. Alkumru Barajı Proje Müdürü Mehmet Şükrü Sevim, Limak Holding olarak bu aileye sahip çıktıklarını belirterek, inşaata başladıklarında aileyi kayalık arazideki mağara ve naylon brandalar altında yaşamlarını sürdürürken bulduklarını söyledi.

Aileye sahip çıktıklarını söyleyen Sevim, "40 yaşlarında anne Fadime Uras ve çocukları Mehmet (20), Ahmet (18), Mustafa (16), Mukadder (15) ve Zeynep (14) isimli çocukları ile adeta taş devrini andıran bir hayat sürdürüyorlardı. Ev yok, elektrik yok, ev eşyası hatta halı bile yok. Bütün ev eşyaları birkaç tabak ve yıpranmış yataklardan oluşuyordu. Adeta taş devrini andıran bir yaşam sürdürüyorlardı. Geçim kaynakları besledikleri 20 civarındaki keçiden elde ettikleri gelirdi. Özellikle çocuklar insan görmedikleri için çok insanlardan kaçıp onlardan korkuyorlardı" dedi.

Yapılan yardımların ardından il merkezinde 2 katlı bir ev satın aldıklarını ve aileyi yerleştirdiklerini söyleyen Sevim, "Bu aileye yardımlarımız bundan sonrada sürecektir. Bu aileyi o ilkel hayattan kurtardığımız ve onların yaşamlarını insanların arasında geçirmelerini sağladığımız için çok mutluyuz" diye konuştu.

Sevim, ailenin rehabilitasyondan geçirilmesi ve şehir yaşantısına ve insanlara alıştırılması gerektiğini belirterek, baraj inşaatın 1 yıl daha süreceğini ve bu süre içinde ailenin yemek ihtiyaçlarını karşılamaya çalışacaklarını söyledi. Sevim, ayrıca yetkililerin çocuklara okuma-yazma kurslarının vermesini bunun yanında insanlarla nasıl iletişim kurmaları yönünde psikolojik eğitimin de verilmesi gerektiğini sözlerine ekledi.

EV SAHİBİ OLUNCA AKRABALARI ÇIKTI

Aile daha sonra Proje Müdürü Mehmet Şükrü Sevim ve diğer personel tarafından naylon brandaların altından alınarak yeni evlerine götürüldü. Burada aile bireylerlerin televizyon fırın ve buzdolabının nasıl kullanılacağı Proje Müdürü Sevim tarafından öğretildi.

Türkçe bilmeyen Fadime Uras ise, yaklaşık 22 yıl önce 14 yaşındayken berdel karşılığında babasının kendisini 77 yaşındaki bir yaşlı adamla evlendirdiğini belirterek, "Babamlar beni evlendirdikten sonra öğrendim ki kocamın kızını kendisine almış karşılığında beni vermiş. Beni ne kocamın akrabaları ne de benim akrabalarım gelip bizi ziyaret etti. Kocam yaşlı olduğu için ben artık ona bakıyordum 7 yıl beraber yaşadıktan sonra 5 çocuğum oldu ve eşim vefat etti. Gidecek başka bir yerim olmadığı için eşimin

yaşadığı mağarada kalmayı tercih ettim. Bende kocamdan kalan keçileri besleyip onların sütleri ile çocuklarımı besliyordum" dedi.

Aydan aya köy ve ilçe merkezine inip keçilerin sütünden elde ettiği peynir ve tereyağını satarak ihtiyaçlarını karşıladığını ifade eden Uras, "Baraj inşaatından önce aylarca hiç kimse yaşadığımız naylon brandaların yanına gelmezdi. Yani çocuklarım insan yüzü görmezlerdi. Çok zor şartlar altında yaşıyorduk. Kışın dağ başında karın altında mağaralarda küçük bir odada yaşamak çok zor. Çocuklarım için çok korkuyordum. Defalarca vahşi hayvanların saldırısına uğradık kurt hayvanlarımıza saldırdı yılanlar

yaşadığımız mağaraya giriyordu. Baraj inşaatı başladıktan sonra insanları görmeye ve onların sayesinde karnımız doymaya başladı. Şimdide bize ev aldılar. Allah onlardan razı olsun" diye konuştu.

Kendilerine alınan evin kapısını dahi nasıl açacaklarını bilmediklerini ilk defa bir anahtarla tanıştıklarını söyleyen Uras, "Çocuklarım gibi ben de hiç okul okumadım. Türkçe konuşmasını bilmiyoruz. Televizyon, buzdolabı, çamaşır makinesi gibi elektrikli makineler bize alınmış ama kullanmasını bilmiyoruz. Çocuklarım insanlardan kaçıyor. Siirt'te ilk geldiğim gün sokağa çıkan çocuklarım kayboldu. Komşularımın yardımıyla onları birkaç sokak ötede bulduk. Yaşadığımız bunca yıllardan sonra bugün bazı

insanlar gelip bizim kapımızı çalıp akrabalarımız olduğunu söylüyorlar. Biz artık kimseye inanmıyoruz yıllarca o dağın başına yaşadığımızda bir kişi gelip nasıl yaşadığımıza bakmadı bir parça ekmek vermediler. Bu gün bize yardım edildiğini görünce hemen bize sığınıyorlar. Bize bu imkanları sağlayan ve bizi sıcacık yuvaya yerleştiren insanlara teşekkür ediyoruz" dedi.