Merhaba, bu hafta MÜSİAD’ın düzenlediği 4. İletişim zirve sinden bahsetmek istedim. Ye rel basının o kadar çok sorunları var ki, konuşuldu ama yine çözüm yarınlara kaldı. Yarınların neler getireceğini bilmeden yine muammalar içinde özveri ile çalışmaya devam edeceğiz . Yada pes edip köşelerimize çekileceğiz.

Seçim arenalarında aranan birim olan yerel basın seçimlerde de aradığını bulamadığı bir gerçektir. Maddi imkansızlıklar bir yana çekilen en büyük sıkıntı duyarsız kalan ve işleri olduğunda hatırlanan bir gazete olmak en acısı. Olumlu yaklaşımlarda sahip çıkılmadığı ve olumsuz uç olan yerel gazetelerinde gün güne güçlendiği yerel basını düşündüğümde mücadelemin anlamlı mı? anlamsız mı? olduğunu sorgulamaktan ken dimi alamıyorum inanın. Mücadele , özveri ve koşulsuz hizmet elbette güzel ama kıstaslar ters yapılınca üzülmemek elde değil!

Toplantıda en çok hoşuma giden ise, büyük trajlara sahip gazetelere ulusal basın denilmemesi hakkındaki uyarıydı. Oturum konuşmacısının yerel gazeteyi göstermesi ve büyük trajlı gazeteyle kıyaslaması harikaydı. Kıyasta magazin ağırlıklı ve anlamsız haberlerin manşet olduğu ulusal basınız diyen büyük gazete ve yerel gazetede ise Van’da şehit olan polisimizin manşetten verilmesiydi. Konuşmacının“Kıyaslayın hangisi ULUSAL BASIN “ demesi alkışlarla tepkilerin verilmesine sebep oldu.

Yerel Basın mensupları olarak zor şartlarda hizmet verdiğimiz unutulmamalı. Yaptığımız her haberde muhatabının karşımıza çıkacağı ve engellemelere rağmen mücadele verdiğimiz görülmeli. Yerel basının önemi anlaşılmalı ki, hizmet ettiğimiz il ve ilçelerimizde bize sahip çıkılmalı. Bizler hizmet eden her insanı nasıl unutmuyor ve her an haberlerini yapıyorsak bizlerin hizmetimizi iyi yapabilmemiz için koşullarımız iyileştirlmeli.

Dileğim verilen sözlerin unutulmaması...