Sepetçilik mesle­ğini babasından öğrendiği söyle­yen Recep Tepe, "Ben babamdan, babamda babasından öğrenmiş ve bu dört kuşaktır devam ediyor. Mesleğin devamı için bende ço­cuklarıma öğrettim ama benden sonra gelenlerin sepetçilik mesle­ğinden ekmek yiyebileceğini hiç sanmıyorum. Ekonomik şartların zorluğu bir yandan pazarlama imkanlarının yetersizliği mesleği icra etmemizi olanaksız hale ge­tirdi.Ben çırakken bu arastada başka meslekten hiç esnaf yoktu. Şimdi ise bizden başka sepetçi es­nafı yok." dedi.Sepeti yapabilmek için fındık ağacı ve ak söğüt denilen söğü­dün bir türüne ihtiyaç duydukla­rının ifade eden Recep Tepe, bu ağaç türlerinin İskilip'te zor yetiş­tiğini ve hammadde alabilmek için Samsun'a gittiklerini belirtti. Öte yandan plastik sepet fabrika­larıyla da rekabet etmek zorunda kaldıklarının altını çizen Tepe, fabrikaların seri üretimine karşılık kendilerinin el işçiliği yaptığını açıkladı. Yıllar önce portakal üre­ticilerine sepet gönderen ve sipa­rişleri yetiştiremeyen Tepe, Mer­sin'de açılan plastik sepet fabri­kası karşısında bir tane dahi satış yapamamış. Tepe, günde beş ve­ya altı tane sepet yapabilmelerine rağmen yine de bu mesleği çocuk­larına devredeceğini sözlerine ek­ledi.