Şebinkarahisar Genel Bilgi

Doğu Karadeniz Bölgesi’nde, Giresun İli’ne bağlı bir ilçe olan Şebinkarahisar, kuzeyde Dereli, kuzeydoğuda Yağlıdere ve Alucra, doğuda yine Alucra, güneydoğuda Çamoluk ve Sivas’ın ilçelerinden Güneydoğuda Akıncılar, güneyde Suşehri, batıda Koyulhisar ile kuzeybatıda Ordu’nun Mesudiye ilçesi ile çevrilidir.

Giresun Dağları’nın güney eteklerinde, Avutmuş Çayı vadisinin kuzey yamaçlarında kurulmuştur. İlçe topraklarını Giresun Dağları ile Çoruh-Kelkit Dağları engebelendirmektedir. Bu dağların en yüksek bölümünü oluşturan Karagöl Dağı’nın güney yamaçları da ilçe toprakları içerisindedir. İlçe topraklarının en yüksek noktası Giresun Dağlarının orta kesimindeki Erimeztepe’dir (2.701).

Ormanlarla kaplı olan Giresun Dağlarının yüksek kesimlerinde yaylalar bulunmaktadır. İlçe topraklarının büyük bir bölümünü Kelkit Nehri sulamaktadır. Ayrıca ilçe sınırları içerisinde Avutmuş deresi, Yağlıdere sulamaktadır. İlçe sınırları içerisinde çok sayıda göl bulunmakla beraber, bunlar küçük göllerdir. Yöredeki en önemli göl 31 km2’si ilçe sınırları içerisinde kalan Kılıçkaya Baraj Gölü’dür. Ayrıca akarsular ve göller gibi önemli bir hidrografik unsur olan kaynaklar da, yörede çok sayıda bulunmaktadır. Deniz seviyesinden 1.350 m. yüksekliktedir. İl merkezine 108 km. uzaklıktaki ilçenin yüzölçümü 1.394 km2 olup, toplam nüfusu 43.904’tür.

Şebinkarahisar’da, yarı kurak İç Anadolu İklimi ile nemli Karadeniz İklimi arasında sıcaklık ve karasallık karakterleri açısından İç Bölgeye, buharlaşma, nem ve yağış şartları açısından Karadeniz İklimine yakınlaşan bir geçiş iklimi yaşanmaktadır. Yıllık ortalama sıcaklık 8,9 santigrat derece ve ortalama yağış miktarı 572.2 milimetredir.

İlçe ekonomisi tarım, hayvancılığa dayalıdır. Yetiştirilen başlıca ürünler; buğday, arpa, fiğ, nohut, patates, fasulye, yeşil mercimek, domates, biber, salatalık, lahana, pırasa, soğan, ıspanak, nane, kavun, karpuz, sarımsak, havuç, maydanoz, kabak, marul, bamya patlıcan, patatestir. Ayrıca dut meyvesinden pekmez ve pestil üretilmektedir. Hayvancılıkta yaylalarda sığır, koyun besiciliği yapılır, arıcılık ve tavukçuluk da oldukça yaygındır. İlçe topraklarında alümit, bakır, kurşun, çinko, flüorid ve uranyum içeren maden yatakları bulunmaktadır.

İlk Çağlarda Kaşkaların yaşadığı topraklara Hititler, Frigyalılar, Kimmerler, Medler ve Persler hakim olmuşlardır. Ancak kentin MÖ.I.yüzyılda Romalılar tarafından kurulduğu sanılmaktadır. XI.yüzyılda Bizans’ın Sebasteia Theması’nın sınırları içerisinde bulunuyordu. İstanbul’un Latin istilası sırasında Trabzon’a gelen Komnenosların kurduğu Trabzon Pontus İmparatorluğu’nun egemenliğine girmiştir.

Malazgirt Savaşı’ndan (1071) sonra Türkmen boylarından Peçenekler ve Koman Türkleri buraya yerleşmiştir. Anadolu Selçukluları, Mengücekoğulları, Eretna Beyliği, Kadı Burhaneddin Devleti, Karakoyunlular ve Akkoyunlular yöreye hakim olmuşlardır. Şebinkarahisar 1473’te Osmanlı topraklarına katılmış, XVI. ve XVII.yüzyıllarda Celalî İsyanlarından etkilenmiştir. XIX.yüzyılın ortalarına kadar Trabzon eyaletinin Karahisar-Şarkî sancağının sınırları içerisinde kalmıştır.

I.Dünya Savaşı’ndan sonra Şebinkarahisar’lılar Kurtuluş Savaşı’na katılmıştır. 1919 yılında Erzurum’da toplanan kongreye Şebinkarahisar’ı temsilen Dr. Cemil Şencan delege olarak katılmıştır. 1920 yılında ilçede Anadolu Müdafa-i Hukuk Cemiyeti Şurası kurulmuştur.

Cumhuriyetin ilanından sonra bu sancak diğerleri gibi il yapılmış, Şebinkarahisar da 1933’te ilçe yapılarak Giresun’a bağlanmıştır.

İlçede günümüze gelebilen eserler arasında; Şebinkarahisar Kalesi, Meryem Ana Manastırı, Taş Mescit, Fahreddin Behram Şah Camisi, Fatih Camisi , Kurşunlu Cami , Kurşunlu Hamam, Kurşunlu Çeşme, Taş Han, Pertevniyal Çeşmesi , Atatürk Evi Müzesi ve Şebinkarahisar Bedesteni bulunmaktadır.

Kenthaber Kültür Kurulu

Fotoğraflar, www.sebinkarahisar.gov.tr adresinden alınmıştır.