Ordu'da her fırsatta bir araya gelen ve dayanışma göstermeye başlayan engelliler, "Artık bizler için bir şeyler yapma zamanı gelmedi mi?" diye haykırdı.

Daha önce basın açıklamaları ile seslerini duyurmaya çalışan engelli bir grup, sayılarının çoğalması üzerine Tahıl Pazarı mevkiinde aileleriyle birlikte bir araya geldi. Burada bir basın açıklaması yaparak seslerini duyurmaya çalışan engelli grup ve aileleri, artık kendileri için bir şeyler yapılmasını istedi. Engelliler adına konuşan Sultan Öztürk, şehri, kaldırımları, yolları, parkları artık kullanmak istediklerini söyledi. Biraz özenle yaklaşım gösterildiğinde bu düzensizliklerin ortadan kalkabileceğini belirten Sultan Öztürk, özgürce tüm insanlara açık olan mekanlardan, fark edilemeyen aksaklıklar nedeniyle faydalanamadıklarını belirtti. Öztürk, bu fark edilemeyen aksaklıkları şöyle sıraladı: "Mesela; kaldırımları kullanamıyoruz bizlere uygun şartlarda yapılmamışlar, hasbelkader yapılanlarsa ticari alanların işgali altındalar. Yoldan gitmeye kalksak bu kez de yol ve kaldırım arası park halinde araçlar var. Ordu şehri park halinde araçlarla süslenmiş adeta ama çirkinleştiğinin ve benim gibi olan kardeşlerime geçit vermediğinin farkında değil. Diyelim ki bir mekana girdik; kucaklarda ve yardımla ikinciliğini dilemediğiniz bir yoldur bu. Dostlarla sohbettesiniz her şey şimdilik güzel, ama siz herkes içeceğini yudumlarken, engellinin mekanlarda engelli tuvaleti olmayışı kaygısıyla çay dahi içmediğini fark edemezsiniz."

"ARTIK BİR ŞEYLER YAPMA ZAMANI"

Öztürk, şöyle devam etti: "Bizler, evlerde yedirilip içirilen, giydirilen ve aileye bir takım maddi destekler uygulanıp baktırılan insanlar zümresi olmaktan sıyrılmak istiyoruz. Her çocuk gibi eğitim almak, kabiliyet ve iş gücü nispetinde çalışmak ve birey olarak hayatımıza sahip olmak istiyoruz. Bunun olabilmesi için önce ben evimden kendim çıkabilmeliyim. Tek başıma sokağa indiğimde kaldırımdan rahatça ilerleyebilmeliyim. Hastaneye, postaneye, bankaya, ekmek almak için fırına, elbise almak için mağazaya, meyve sebze almak için manava, belki mola verip çay içmek için kafeteryaya gidebilmeliyim. Neden bunları ben de sizler gibi yapamıyorum? Ben hala sokağa yardımla iniyorum, kaldırımları kullanamıyorum, hastaneye, postaneye, bankaya yardımla gidiyorum. Ekmeğimi kendim kazanamamışken onu da gidip alamıyorum. Kendi zevkime uygun kıyafetler alamıyorum çünkü mağazalara giremiyorum, gördükleriniz annemin zevki. Her hangi bir yerde çay içmeye gelince, ben gezi perhizi uyguluyorum çayı içince yüzüm kızarmasın diye. Artık bizler için bir şeyler yapmanın zamanı gelmedi mi?"

İHA

Yayın Tarihi : 21 Şubat 2011 Pazartesi 17:04:01

Güncelleme :21 Şubat 2011 Pazartesi 18:41:00