"Türk milletinin Türk milletinden başka dostu yoktur."

Tarih boyunca bu sözü atalarımızdan defalarca duyduk ve yaşadık. Ama ne oldu? Hep bu sözleri unutur olduk. Ne zaman ki unuttuk, başıma bir çorap örmediler mi?

En son çorabın adı da PKK terör örgütü değil mi? Dünya yüzüne geldik geleli rahat bırakmadı bu güçler bizi. Biz de hep geçmişizi, bugün olduğu gibi unutup, bu insanlara fırsat verdik. Bu fırsatı ele geçiren düşmanlarımız, içimize hiç zaman kaybetmeden kuzu kılığında nifak soktular. Sokmadılar mı?

Şimdi vatan içinde bize kurşun atan hainleri kimler nasıl kandırdı, bunları hepimiz biliyoruz. Okuyoruz, görüyoruz ve yaşıyoruz. Birinci Ordu Komutanımız ne güzel söyledi: "Bu şehit anaları ağlarken, 'insan hakları' diye bağıranlar hani nerde?" dediler. Paşamız yerinde ve çok anlamlı bir söz söylediler.

O zaman neden bu kadar çabuk geçmişimizi unutur olduk? Neden çocuklarımıza gerçekleri anlatmıyoruz? Ayıdan post eski düşmandan da dost olmaz. Eğer "dostunuz" diyorlarsa, bilin ki bir hesapları vardır.

Ölmez şehitlerimiz onlara en güzel dersi Çanakkale'de verdiler. Onlar bundan ders çıkardılar ki artık açıktan değil, içten yıkıcı faaliyetlere destek verir oldular. Bizim şehitlerimizi değil, Diyarbakır’a teröristlere arka çıkmaya gelenleri unutmayalım ve vatanımızın her karış toprağına sahip çıkalım.

Dünyanın en yaramaz taşı da olsa, atalarımız bu toprakları kanlarıyla tarih boyunca defalarca suladılar. Biz de bu ata yurdunu aynı kararlılıkla koruyalım ve gerekirse gözümüzün kirpiği daha aşağıya inmeden canımızı verelim.

Saygılarımla.