Evet burası benim memleketim. 500 metreye sığan bir olay . İnsanlarımızda talep çoğaldıkça elbet yeni işyerleri açılacak ve yeni istihdam alanları oluşacak bu çok güzel bir olay. Ama ben bu şekilde bir işletmeye ve istihdam alanlarına sonuna kadar karşıyım. Neden mi?

Bu yıl fındıkta büyük bir zarar sözkonusu, vatandaşlarımızın mağduriyeti ortada. Ancak devletimizde bu konuda elinden geleni yapıyor ve vatandaşlarımızın mağdur olmamaları için yakacağından tut, yiyeceğine, ilacına okuldaki öğrencilerin tüm kırtasiye ve okul giderlerine kadar. Hatta devletimizin uygulamakta olduğu Şartlı Nakit Transferi programı çerçevesinde İlçemizde takriben 700 öğrenci ve 0-6 yaş gurubu çocuğa aylık bağlanmış durumda.

Peki biz neden hala bir caddeye beş kahvehane sığdırmaya hatta imkan olsa 6. kahvehaneyi açmaya çalışıyoruz. Biz bu kadar tembel bir milletmiyiz. Fındık olmadı bekle gelecek seneyi. Peki bu arada ne yapıyoruz. İşte bu sorunun cevabı yazımın başlığında.

Ne yapmalıyız? Artık gelecek 10 yıl için kendimize planlar yapmalıyız. Ailem ve çocuklarım 10 yıl sonra hangi basamakta bizleri bekliyor olmalı diye kendimize sormalı ve ona göre çalışmalarımıza yönvermeliyiz. Projeler geliştirmeli ve hayata sokmalıyız. Örneğin bir sera yapmak çok maliyetli ve yüksek teknoloji isteyen bir iş değil. İlçemizde bir manav açılabilinir  ve o manavda yaz kış sebezelerimizi satarak elbette bir ailenin aylık bütçesine önemli ölçüde katkı sağlayabilirz. Düşününce o zengin zekamıza bir çok fikir geleceğinden şüphem yok.

Elele verip bu kahve hayatına bir son vermeiyiz. Gece ve gündüz Kahvehane hayatını artık mezara gömme zamanı.