Samsun'un Vezirköprü ilçesinde bir dönem sadece çekiç seslerinin duyulduğu Demirciler Arastası'ndaki dükkanlar, ayakta kalmak için mücadele veriyor.
8 yaşında çırak olarak başladığı demircilik mesleğini geliştirerek bu günlere gelen 58 yaşındaki dükkan sahibi Şevket Tamsız, eskiden çok geçerli bir meslek olması nedeniyle demirciliği seçtiğini, teknolojinin gelmesiyle birlikte mesleklerinin de bitme noktasında olduğunu söyledi.

Bir zamanların gözde mesleği olan demircilikte şimdilerde sadece karınlarını doyurabilecek kadar iş yapabildiklerini söyleyen Şevket usta, tırmık, karasaban, orak, kazma, çapa, at nalı, keser ve nal çivisi üretimiyle doğan
demircilik mesleğiyle uğraşanların sayılarının oldukça azaldığını, meslekte insan gücünün yerini makinelerin aldığını söyledi. Eskiden bu işte usta, kalfa, körükçü ve yan çekiççi olmak üzere 4 hatta 5 kişi birlikte çalışıldığını ifade eden Tamsız, "Demirciler Arastası'nda bulunan 40 ustanın yanında çalışanların aileleriyle birlikte en az 650 kişi ekmek yerdi. Arastada şu anda 6 usta kaldı. 4-5 kişi ile yaptığımız işi 2 kişi ile yapar olduk. Demircide çalışıp da usta olana tören düzenlenir, yemek verilirdi.
Şimdi geleceği olmayan bir meslek olduğu için çırak bile bulamıyoruz" dedi.
Çok eski yıllarda çocukların saçlarındaki kepeği gidermek için demir soğutma suyuyla yıkandığını belirten yarım asırlık demircilik ustası Şevket Tamsız, "Bir demirci evlenmek istediğinde kız istemeye arastadaki ustalarla birlikte giderdi. O zaman demirci olmak öncelikti. Parası bol, ekmeği bol diye nazlanmadan kız evi kabul eder, bileğinin hakkıyla elde ettiği kazancının helal kabul edilmesinin bir örneği olarak söz kesilirdi. Uzun yıllardır demircilikle uğraşan ustalara göre artık bu meslek bitti.
Günümüzde teknolojinin ilerlemesiyle çiftçinin işine yarayan birçok parçayı satamıyoruz. Az sayıda kalan usta da kepenkleri kapatma aşamasına geldi. Eskiden deri körük vardı. Ahşap ve gerçek deriden oluşan ve ocağa hava üflemeye yarayan bu alet, bir insan tarafından kullanılıyor, yapılan işleme de 'körük çekme' deniyordu. Şimdi bu üfleme işi, elektrikle yapılıyor" diye konuştu.

Şevket Tamsız, bütün meslektaşları gibi yaşadıkları her olumsuzluktan, yoksunluktan ve kadirbilmezlikten yakınmasına karşın, umutla yanan ocağın başında ter dökmeye, milimetrik hesaplarla, sabırla ve büyük bir aşkla çekiç sallamaya, yaptığı işe yüreğini katıp kazandığı helal paranın hakkını vermeye devam ediyor.

İha

Yayın Tarihi : 31 Ekim 2008 Cuma 11:42:37