Mecburen katlandıkları fakat ses de çıkaramadıkları bir işkence yaşadılar…

Hıdrellez’in geçen seneki tadı yoktu…

Çünkü geçen sene Hıdrellez Sultanahmet’in küçük ve orta turizmci caddesi olan Akbıyık’a da kaydırılmış; eğlenmeye, Hıdrellez kültürünü yaşamaya gelen onbinler itiş kakış olmadan gönül rahatlığıyla, ellerindeki şarap bardaklarıyla Roman gruplarının arkasında göbek atmış, ateşlerin üzerinden atlayıp, dileklerini nahıllara tutuşturmuştu.

Hem İstanbul, hem Trakya ve hem Balkanlardan davet edilen Roman sanatçılar, binlerce Hıdrellezciye, müziklerini, kültürlerini tanıtıp, sanatlarını rahatlıkla icra etmişlerdi.

Hem Ahırkapı hem Akbıyık kalabalıktı fakat insanlar balık istifi gibi birbirlerinin üstünde yürümüyorlardı…

Bu seneki Hıdrellez’den Akbıyık etkinliği çıkarılmıştı…

Gelen misafirlere geçen seneki rahatlık yerine balık istifi işkence vermek acaba Hıdrellez organizatörlerinin özel sürprizi miydi?

Yoksa insanlara işkence etmekten gizli bir haz mı duyuyordu tertip komitesinin üyeleri?

Tabii ki tertip komitesinin üyelerinde bu tür gizli bir işkenceci ruhun olduğunu aklımızın ucundan geçirmeyiz…

Fakat ne yazık ki yaşanan tam tersini gösterdi…

İnsanlar işkence çekti…Balık istifi gibi üst üste binmiş insanlar, bir yığıntı gibiydiler.

Ahırkapı’nın hem dar hem kısa sokağında ne gelenler ne stant açanlar ne de Roman grupları rahat etti…

Peki sesini çıkaran oldu mu?

Hiç sanmıyorum…

Çünkü insanlar, asık suratlı resmi eğlenceleri pek sevmez…

İnsanlarımız, sivil inisiyatifli, içtenlikli ortak eğlenceye mahrumdur…

Bu nedenle sokak içinde coşkulu, renkli, beş para vermeden ortak olunan Hıdrellez eğlencesi herkesi memnun eder…

O nedenle çekilen sıkıntıya da ses çıkarmazlar…

Bu etkinliğin Akbıyık ayağı neden bu seneki organizasyondan çıkarıldı?

Acaba, elde edilen geliri semtle paylaşmamanın gizli, haris arzusu mu insanları balık istifi Hıdrellez yaşatmaya mecbur etti?

Umarım neden bu basit, kaba eğilim değildir…

Bildiğim kadarıyla Ahırkapı Romanlarının renkli, coşkulu; müzikleriyle, yaşam tarzlarıyla hayata içtenlik katmalarıyla kendi aralarında yaşattıkları Hıdrellez’i güncelleştirenler Armada Oteli’nin Müdürü Mehmet Tansuğ ve eşi Avniye Tansuğ’un sivil inisiyatifidir…

Onların İstanbul kültür âşkı olmasaydı Ahırkapı Romanları eskiden olduğu gibi Hıdrellez’i kendi içlerinde kutlayacak, bu renkli kültür İstanbullulara açılmayacaktı…

Bu iki güzel insan, özellikle Avniye Tansuğ, İstanbullulara binlerce yıllık Hıdrellez kültürünü yeniden ve kitlesel olarak yaşatmanın renkli kapısını açtı…

Hıdrellez bir kültürdür…. Yalnız para kazanma aracı değildir…

O nedenle insanları balık istifi Hıdrellez kutlatmaya kimsenin hakkı yoktur…

Geçen seneki Hıdrellez’in Akbıyık’a da kaydırılması güzel bir uygulamaydı...

2009’da Akbıyık unutulmasın?

Hıdrellez tantanası Akbıyık’la da ortaklaşsın…