İstanbul 2010'da Avrupa'nın Kültür Başkenti olacak. Açıklandığından beri pek çokları bunun ne kadar büyük bir nimet olduğunu bize anlattıp durdular. Başımıza talih kuşu konmuş da haberimiz yokmuş. Sanki Olimpiyatlar'ı almışız. Sanki böylelikle AB kapısının eşiğinden içriye ayağımızı atmışız. Abarta abarta bugünlere geldik.

Oysa 1985'ten beri Avrupa Parlamentosu, başvuruları değerlendirip, sırası geleni "Kültür Başkenti" ilan ediyor. Peki bu o kadar mühim bir hadise idiyse, neden şimdiye kadar hiç haberimiz olmadı? Neden "Bu yıl X kenti Avrupa'nın kültür başkenti" diye gazetelerimizde başlıklar atılmadı?. Mesela geçen yıl... Hangi Avrupa kenti "Kültür Başkenti" idi?

Sadece Türk vatandaşları değil, kaç Avrupa vatandaşı bu soruya cevap verebilir?
Geçen yıl Avrupa'nın Kültür Başkenti Sibiu idi. Romanya'da küçük bir kent.

Kaç tane Avrupa gazetesi Sibiu'yu anlattı?
Peki ya bu yıl Avrupa'nın Kültür Başkenti unvanını hangi kent taşıyor?

Norveç'in iki kenti. Stavanger ve Sandnes ve ayrıca İngiltere’nin Liverpool kenti.

İstanbul ise 2010'da bu unvanı, Macaristan'ın Pecs ve Almanya'nın Essen kentleri ile paylaşacak. Atina 1985'te, Paris 1989'da tek başlarına bu unvanı taşımışlardı.

Ama asıl mesele bu değil.

Bu kadar abartılarak Türk kamuoyuna sunulan bu olayı biz nasıl yaşayacağız, neler hissedeceğiz, kültürümüz ne kadar artacak diye merak içindeyken, merakımız giderildi.

İstanbul 2010'da Kültür Başkenti oluyor, "kültür vergisi" geliyor. Kültür bahane vergisi şahane!
Tasarı hazır. Anayasa Mahkemesi’ne götürülmesi halinde iptal edilebilir. Edilmezse, deprem vergisi gibi kalıcı olacak. Biz bu filmi daha once görmüştük…

İstanbul- 2010 Avrupa Kültür Başkenti kapsamında yapılacak harcamalara kaynak sağlamak amacıyla Fon oluşturuluyormuş. Tasarıya göre benzene, litre başına 1.5 Ykr, motorin türlerine de litre başına 1 Ykr zam uygulanacak. 3 yıl boyunca sürecek uygulamadan, Fona 750 milyon YTL kaynak sağlanması planlanıyor.

Al sana kültür!

Bu tasarıyı duyan eski Avrupa kültür başkentlerinden bugün donk donk diye sesler geliyor.
Yöneticiler, "Biz niye akıl edemedik" diye kafalarını duvarlara vuruyorlarmış!