Bayramları severim..

İçimde tarifsiz duygular oluşturur… Gerçi son yıllarda pekte anlamı kalmadı gibi görünüyor…

Aslında bireysellik iddiası, bayramın zevkini kaçırdı…

Bayramlar toplu yaşamının genel bir değerlendirmesi..

Toplumsal sevginin perçinlenmesinin anlamı bayramlarda değer kazanıyor..

İşin içine bireysellik girince bayramı sadece kendiniz için yaşıyorsunuz…

Önümüz kurban bayramı…

Toplumsal bölüşümün en doruklandığı bayram Kurban Bayramı…

Kestiğiniz kurbanın büyük bir bölümünü eşe dosta ve fakire fukaraya dağıtacaksınız…

Düşünün, bir din ve onun peygamberi buyuruyor ki; Komşusu aç yatan bizden değildir…

Kurban Bayramı elbette bir şov bayramı değildir..

Son yıllarda, kurban kesimi ile ilgili bir tartışma var..

Kimileri kurbanı bir hayvan katliamı olarak niteliyor..

Külliyen yanlış… Yanlış çünkü “kan ile kontratı olmayan din” yok…

Ancak, kurban kesiminde şov da inanç dünyamızın dışında…

Hele çoluk çocuğun gözü önünde yapılan kesim ise pek de vicdani değil…

Ama kurban kesmeyi ise bir ilkellik olarak görmek, kesim sırasında şov kadar kötü ve tehlikeli…

Aslına bakarsanız kurban bayramları bir toplumsal paylaşımın en güzel örneği. Küçüklüğümden hatırlıyorum bayramların güzelliğini…

Çılgınlar gibi eğlenirdik…

Büyüklerin evlerini ziyaret ayrı bir zevkti…

İlk sevgi birikimlerini o günlerde öğrendik…

Şimdi…

Akrabalar dağıldı, uzaklara gitti… Bir apartmanda yıllarda oturup hiçbir komşunuzu tanımıyorsanız bayramlardan da zevk alamazsınız…

Bayramları severim…

Ulusal veya dini…

Düşünün 2 milyarlık İslam dünyası aynı anda bayram yapıyor aynı duyguları paylaşıyor ve aynı sevinçlerle mutlu oluyor..

Bundan daha önemli bir dünya mutabakatı olabilir mi?

Evet kurban bayramı geldi..

Bu bayramın değerini iyi bilelim…

Bu bize tanrının bağışladığı önemli lütuflardan biri…

Bayramınız kutlu olsun…